Kirkjuritið - 01.06.1937, Page 13

Kirkjuritið.
Ríki, kirkja og skólar.
211
upp vistinni á vegum ríkisins, verðum vér kirkjunnar
tnenn, lærðir og leiknir, að lita svo á, að oss sé þetla hlut-
verk ætlað. Oss ber að starfa og gera kröfur um starfs-
skilyrði samkvæmt því.
Meðan ríkið viðheldur þjóðkirkju og' jálar þannig í
orði kveðnu að minsta kosti, að það vilji eiga einhverja
samleið með henni, hlýtur því að vera skyll að leggja
henni til þau slarfsskilyrði, sem lienni eru nauðsynleg
til þess að geta rækt hið þjóðfélagslega lilutverk sitt sem
hezt. Það getur ekki skoðast sem nein frekja að fara
fram á slíkt. Sú krafa er aðeins rökrétt niðurstaða af
gagnkvæmum skyldum og réttindum tveggja sjáifstæðra
aðila, er liafa komið sér saman um að starfa saman og
styðja hvor annan. Eigi þjóðkirkjan tilverurétt í þjón-
Ustu ríkisins — og það hefir enn ekki verið véfengt með
rökum — þá á hún heimting á að fá að starfa þar og á
þann hátt, sem liún lelur vænlegast til árangurs.
A þrennan liátt er þjónum kirkjunnar, prestunum, gerl
niögulegt að vinna að hinu félagslega hlutverki þjóð-
kirkjunnar að skapa, viðlialda og efla kristilega lífsskoð-
un með þjóðinni: 1 fyrsta lagi við uppfræðslu barna til
fermingar, í öðru lagi með guðsþjónustum í kirkjum og
loks í persónulegri kynningu við söfnuði sína. Þessi tæki-
faeri til kirkjulegs starfs ber vissulega að þakka og nota
þau sem kostgæfilegast. Og þvi her ekki að neita, að á
þessum þrennskonar vettvangi hefir starfsmönnum kirkj-
unnar ósjaldan orðið mikið ágengt, enda þótl sá árang-
ur hafi ekki ávalt verið metinn eða þakkaður sem skyldi.
t*ví er svo varið um kristilega starfsemi, sem í kvrþev
er unnin, að verkin tala fátt. Þau leynast undir yfirborði
Iiins ytra lífs, og þegar ávextir starfsins koma í ljós, eru
þeir svo samgrónir sálarlífi manna, að mörgum er það
ekki einu sinni ljóst sjálfum, hvaðan þeir eru sprotnir.
Nú mætti svo virðast, að kirkjan gæti gert sig ánægða
uieð þetta starfssvið og unað þeim starfsskilvrðum, sem
henni eru á þennan hátt veilt af hinu opinbera, þar sem