Kirkjuritið - 01.06.1937, Qupperneq 31

Kirkjuritið.
Brúðkaup í Gyðingalandi.
229
Lagt á úlfalda brúðarinnar.
mátti halda brúðkaupið. Dæmisaga Jesú um 10 meyjar sýnir
oss, að á tímum N. t. sótti brúðguminn brúðina og fór með bana
í skrúðfylkingu heim í hús sitt. Og þannig er það með sveita-
mönnum enn í dag. Eigi skrúðgangan að vera sómasamleg, þarf
að fá úlfalda undir brúðina, þeir einir, sem bláfátækir eru, verða
;>ð láta sér nægja hest. Fyrir einum tíu árum hefði ekki verið
neinn liörgull á úlföldum í Artas, því að þá höfðu þorpsbúar
miklar tekjur af vöruflutningi frá Hebron til Jerúsalem eða Jaffa;
°g þá voru alt að tuttugu af þessum ágætu áburðardýrum i Artas.
En eftir heimsstyrjöldina höfðu bilarnir útrýmt úlföldunum,
svo að nú var enginn til af þeim í Artas. En í Betlehem fjekst
þó einn að láni.
Menn eru árrisulir í Austurlöndum; og þegar ég kom til Artas
um kl. 7 að morgni, var þegar farið að skreyta úlfalda brúðar-
innar. Tvær frændkonur brúðgumans komu mörgum hvítum
sessum í söðulinn og prýddu hann nýskornum glóaldinagreinum.
Meðan á þvi stóð, þyrptust að konurnar i þorpinu og sungu
söngva með einkennilegu, tilbreytingarlausu lagi og slógu lóf-
um saman eftir hljóðfallinu, en stundum dilla þær tónum af
mikilli leikni. Karlmennirnir í þorpinu fara nú einnig að tínast
að. Áður höfðu þeir verið að raka hver annan fyrir framan
kúsin. Þeir koma allavega uppdubbaðir. Ýmsir eru í jökkum eða
yfirfrökkum með Evrópusniði utan yfir Arabafötunum, og var
heldur hjákátlegt. Konurnar aftur á móti voru í samstæðum föt-