Kirkjuritið - 01.06.1937, Side 40

238
Erlendar fréttir.
Kirkjuritið.
ar, og stakk dr. Stanley Jones upp á því við forsetann, að hann
tæki forystuna þar og beitti sér fyrir hinni fyrirhuguðu sókn
meðal þeirra. Þetta gat þó ekki orðið vegna þess, að forsetinn
þurfti að vera annarsstaðar einmitt um þessar mundir. En hann
bauðst til þess, að kalla þessa stjórnarmeðlimi til sín, og gætu
þeir svo verið saman og talast við í Hvíta húsinu svo sem 3—4
klukkustundir, er þeir liefðu komið sér saman um, hvaða leiðir
helzt skyldi fara við það, að gera stjórn Bandaríkjanna sann-
kristna. Þá benti dr. Stanley Jones forsetanum á það, að honum
bæri að ganga á undan og hjálpa þjóðinni til þess að velja
heppilega á milli kommúnisma, fasisma og kristindóms. For-
setinn tók þessu með opnum huga og mikíum áhuga.
Einnig benti dr. Stanley Jones Roosevelt á það, að hann
gæti unnið gott verk í þágu friðarins með þvi, að gefa Japan
og Asíuþjóðunum jafnrétti við aðrar þjóðir viðvíkjandi inn-
flutningi fólks til Bandaríkjanna. Forsetinn varð hissa, er dr.
Stanley Jones vakti athygli hans á því, að þetta mundi nema
aðeins 250 manna aukningu á ári frá allri Asíu, og hann lofaði
að taka þetta til íhugunar.
Þegar maður les um menn eins og Stanley Jones, þá minnist
maður orða Krists: „Sælir eru friðfiytjendur, því að þeir munu
Guðs synir kallaðir verða“. Þessir menn eru salt jarðarinnar
og ljós heimsins. — Guð blessi þá.
í haust leggur svo dr. Stanley Jones af stað i sex mánaða
ferðalag um Kina, í samráði við alþjóðaráð kristinna safnaða
í Kina. Pétur Sigurðsson.
Frá norsku kirkjunni.
Það er eftirtektarvert og gleðilegt, hve prestar og sóknar-
nefndir i Noregi hafa orðið samtaka um það, að kjósa jafn við-
sýnan afburðamann og Eivind Berggrav fyrir biskup í Osló.
Hann fékk sem fyrsti maður 243 atkvæði, en hinir tveir, er
atkvæði skiftust á, til samans aðeins 165 atkv. Þetta vekur al-
mennan fögnuð í norskum blöðum öðrum en þeim, sem kend
eru við þröngsýni og ofstæki. En Berggrav biskup hefir aldrei
verið neinn flokksmaður, hvorki í stjórnmálum né kirkju-
málum.
Berggrav tekur nú við veglegasta einbættinu í norsku kirkj-
unni af Johan Lunde, sem varð að láta af því fyrir aldurs sakir,
einörðum prédikara og víðfrægum barnavini. Munu það margir
mæla, að Berggrav verði réttur maður á réttum stað, þvi að
kristin trúarreynsla, brautryðjandahæfileikar, vitsmunir, þekk-
ing og vegsöguþor hafa einkent bækur hans og ritstjórn á „Kirke