Kirkjuritið - 01.08.1939, Blaðsíða 28
242
A. Þ.: Sálmur.
Ág.-Sept.
Það er hlutverk íslenzku kirkjunnar að vinna að því,
að þannig megi verða umhorfs í landi voru.
Samhuga, bræður og vinir, til hins fagra og göfuga
starfs, að hugga, styðja, laða og leiða mennina — á heim-
leið til Guðs.
Guð blessi islenzku kirkjuna, þjóna h'ennar og söfnuði
hennar. Hann blessi sérhverja mannssál og beini henni
brautir upp og inn í sólfagra eilífð á bak við árin.
Amen.
Sálmur.
Svo bátt, svo bátt, að himnar taki undir,
þcr hefja vil ég lofsöng, drottinn minn,
og allar verur allar heimsins stundir
um allan geiminn mikli kærleik þinn.
Svo djúpt, svo djúpt, að undirdjúpin ómi,
um elsku’ og mátt þinn, Guð, ég syngja vil.
I djúpi bafs og djúpi sálna hljómi
þér dýrðarsöngur enda heimsins til.
Svo blítt, svo blítt, að veröld vikna hljóti,
mér veit, ó Guð, að syngja’ um þína dýrð,
og allar sálir unaðssælu njóti,
sem ekki verður neinni’ af tungu skýrð.
Arnór Þorláksson.