Kirkjuritið - 01.08.1939, Blaðsíða 15

Kirkjuritið.
Við vígslutöku.
229
eilífs lífs lijá sér. En því fegurra, sem hlutverkið er, þvi
meiri verður ábyrgðin, sem því fylgir, og þungvægari kröf-
urnar, sem það gerir lil þess, sem tekst það á hendur. Þess
er þá ekki lieldur að dyljast, að jafnvel á vegi liins skyldn-
ræknasta tilsjónarmanns lilýtur altaf eitthvað það að verða,
sem dregur úr unaðsemdunum, sem liinu fagra hlutverki
befðu átt að vera samfara. Þetta á sér ekki sízt stað á ná-
lægum ólgu- og' umbrotatímum, með öllu því agaleysi,
sem einkennir þá, að ég nú ekki nefni bið iskyggilega
virðingarleysi fyrir kristilegri trú og siðgæði, sem sifelt
fer i vöxt og gerir ekki síður vart við sig liér á meðal vor
eu annars staðar. Hverjum alvörugefnum og réttsýnum
manni hlýtur slíkt að vera lnð mesta áhyggjuefni, og þá
ekki sizl þeim, sem kallaður er til að veita umsjón söfnuð-
um Guðs í landinu. Og honum verður það því tilfinnan-
legra, sem liann annarsvegar veit, við iive ramman reip
er uð draga, þar sem er tíðarandi spiltur af nautnasjúkri
heimshyggju og alvörnleysi, og lionum binsvegar fær ekki
‘lulist, live takmarkaðir og ónógir kraftar lians sjálfs eru
bl að ganga á hólm við þann ófögnuð allan.
All að einu þarf tilsjónarmaðurinn ekki að láta hugfall-
ast, þótt við erfiðleika sé að etja í starfinu. Því að hafi hann
eignast þann fögnuð og frið i trúnni, sem postulinn talar
Um> Þá á hann líka í liinni sömu trú „djörfung til að nálg-
asl hásæti náðarinnar,“ svo að liann á þar altaf „vísa náð
bjálpar á liagkvæmum tíma“ (Hebr. 4,16). í vitund
l'Ussa á liann að geta lieimfært til sín spámannsorðið:
’jÓtlast ekki, Zíon, lát ekki hugfallast. Drottinn Guð þinn
er hjá þjer, hetjan, sem sigur veitir“ (Zef. 3,16). Og
ýjálpin, sem honum veitist, er í því fólgin, að Gnð friðar-
llis >,fullkómnar bann i öllu góðu til að gjöra vilja bans
°S koma því til leiðar í honum, sem þóknanlegt er í hans
ailgum fyrii' drottin vorn Jesúm Krist“ (Hebr. 13,21).
ætti þetta, kæri bróðir, vera þér augljóst á öllum
? Un^um ólifðrar starfsæfi þinnar, livaða erfiðleikar, sem
'ei kunna að mæta og livaða vandamál, sem staða þín