Kirkjuritið - 01.03.1941, Síða 7

Kirkjuritið.
Mennirnir við vöggu kristninnar.
85
Jrigðum í sögu trúarbragðanna, sem koma og láta eftir
'S1g eitt eða fá rit og hverfa síðan samstundis. Ef kristni
^llra alda er frá Páli, þá er það hún, sem hefir sýnt
smáttinn, en ekki liin stefnan, sem hvarf þegar í stað.
^að væri nóg efni í grein þessa að ræða þessa spurn-
1 ngu eina saman, hvort Páll var í raun og veru trúar-
ragðahöfundur og í andstöðu við frumkristnina eða
ekki- Eg held alveg eindregið, að hann hafi verið krist-
11111 niaður og borið kristnina rétta út um löndin, og
' ’a* aðeins drepa á örfáar staðreyndir því til stuðnings,
dn þess að ræða þær frekar:
E Páll er eindregið þeirrar skoðunar sjálfur, að
aiin sé í þjónustu Jesú Krists, sé þræll hans og ekkert
a,lnað. Ekkert getur verið fjarstæðara en að halda, að
annar eins stjórnandi og Páll hefði farið að gera sig að
Pjóni annars, ef það hefði ekki verið bjargföst sann-
íaering hans.
2- Hvernig hefði Páll átt að komast hjá árekstrum við
rn*npostulanna, ef hann hefði hoðað alt annað fagnaðar-
Glindi en þeir? Það var óhugsandi. Or því hefði hlotið
verða algerður klofningur. En í stað þess starfar
ann og fylgismenn lians alla æfi í fullu samstarfi við
rnmpostulana og samstarfsmenn þeirra.
'k ^rekstranir, sem urðu, voru sumpart um alveg ein-
siök atriði, sérstaklega um það, með hverjum hætti heið-
lngjar gætu orðið kristnir, m. ö. o. um fyrirkomulags-
ail*ði, og sumpart urðu þessir árekstrar ekki við frum-
P°stulana, heldur við öfgaflokk í Jerúsalem, sem svo
oinangraðist, ekki aðeins frá Pálsstefnunni, heldur frá
kr*stninni í heild.
4- Þá hafa menn reynt að hera saman einhverja
»>frumkristni“, sem menn kalla svo, og kenningar Páls
1 rófuni hans og þótst finna þar mun á. Eg skal ekki ræða
I ann mun, en hann er þó vissulega ýktur oft og einatt.
11 það er annað, sem eg vil nefna, og' það er þetta:
vaða sönnun hafa menn fyrir þvi, að þau rit, sem