Kirkjuritið - 01.03.1941, Qupperneq 21

KirkjuritiS. 1 rósemi og trausti skal yðar styrkur vera. 99
Vér þurfum að vera menn með öruggum huga, eins og
Páll postuli bauð eitt sinn förnunautum sínum á hættu-
sbind. Vér þurfum að eiga að fyrirmynd stillingu og
áugprýgi Jesú Ivrists, er hann horfir alveg rór yfir öldu-
rótið að nóttu umhverfis litla bátinn sinn, og hver bana-
óylgja hnígur aftur í dá.
En þessi djúpa rósemi fæst því aðeins, að vér treystum
Guði ótakmarkað og' skilyrðislaust. Þessvegna nefndi
Jesaja spámaður þetta tvent saman, rósemina og traust-
'Ó- Órofasamhand er í milli. Þótt sortaský æði nú víðs-
vegar yfir hnettinum, þá skín sól Guðs ofar skýjum,
°§ svo þétt eru þau ekki, að hún nái ekki að senda gegn-
Ulu þau geislastaf hverri sál og hverri þjóð, er treystir
honum og elskar hann. Fyr eða síðar verða jafnvel svört-
Ustu helbólstrar að hjaðna og hverfa fyrir ljósveldinu
uiikla. Þeir, sem treysta Guði af öllu hjarta, hræðast þá
uldrei, er líkamann deyða, en geta ekki líflátið sálina.
Þeir vita, að fyrir hátign hans hlýtur öll vonzka mann-
auna að lokum að lmíga í duftið. Hreyknu hrannirnar
órotna, þegar þrumuraust hans kallar: Hingað, en ekki
leugra. Hann, sem gaf oss lífið, ræður einnig lífi voru.
Óann, sem lét vöggu þjóðar vorrar standa hér, mun
einnig vaka yfir oss á þessum stað.
Höldum því hugrakkir gegn hverju því, er að hönd-
uui ber. Horfum til liæða. Þaðan kemur hjálp vor. Lát-
Uin vopn andans fyrir frelsi voru og sjálfstæði vera Guði
Vlgð. Ætlum oss engir, íslendingar, þá dul, að vér séum
sjálfum oss nógir. Með augun fest á Guði skulum vér
§anga að skyldustörfum vorum og hvika í engu, minn-
Ugir orða Jesú Krists um föðurforsjón hans, almátt og
uuskunnsemi. Og látum erfiðleikana verða til þess að
h'eysta fastar milli vor bræðraböndin.
Hönd Guðs leiði nú hörnin sín.
í rósemi og trausti skal yðar styrkur vera.
Á. G.