Kirkjuritið - 01.03.1943, Blaðsíða 38

108
Selnia Lagerlöf:
Marz.
gull. Hún sá, að þeir sóttu allir upp að hallardyrunum og þeir,
sem fremstir voru, tóku að lemja þær. Loksins opnuðust þær.
Þræll kom út og spurði: „Hvað viljið þið“. Þá fóru þeir allir að
æpa og kalla: „Hvar er spámaðurinn mikli frá Nazaret, hann
sem var sendur af Guði og á að gefa okkur vitið og sálina aftur?“
Hún heyrði þrælinn svara kæruleysislega: „Það er ekki til neins
fyrir ykkur að vera að leita að spámanninum mikla. Pilatus
hefir deytt liann“. Þá ráku allir vitfirrtu mennifnir upp voðalegt
óp, eins og villidýraöskur, og þeir fóru i örvæntingu að meiða
sjálfa sig, svo að blóðið rann niður á hellurnar. Og þegar hún
sá i draumnum alla þessa eymd, þá fór hún sjálf að slá höndum
og kveina. Við það vaknaði hún.
En aftur sofnaði hún, og enn var hún í draumi á þakinu. Am-
báttir hennar sátu hringinn í kring um hana og léku fyrir hana
á hörpur og bumbur, og loftið var þrungið rósailmi. Þá lieyrði
hún rödd segja við sig: „Gakktu út að handriðinu um þakið og
líttu niður i garðinn þinn“. En hún færðist undan i draumnum
og sagði: „Ég vil ekki sjá fleiri af þeim, sem þyrpast i nótt inn
í garðinn minn“. 1 sama bili heyrði hún niðri hlekkjaskrö'lt,
hamarshögg og viðarskelli. Ambáttir hennar hættu söngnum,
gengu út að riðinu og litu niður. Sjálf gat hún ekki heldur setið
kyr en gekk eins og þær og horfði niður. Þá sá liún, að hallar-
garðurinn hennar var alskipaður af öllum vesalings föngunum í
veröldinni. Hún sá þá felda i fjötra, sem áður höfðu legið í
dimmum dýflissum. Hún sá þá, sem unnu í námunum, draga á
eftir sér sleggjur sinar og galeiðuþrælana koma með þungu
járnreknu árarnar sinar. Þeir, sem voru dæmdir til krossfesting-
ar, komu með krossana, og þeir með axirnar, sem áttu að háls-
höggvast. Hún sá þá, sem voru hnepptir i ánauð í ókunnum lönd-
um, með augun brennandi af heimþrá. Hún sá alla aumingja
burðarþrælana með blóðug bökin undan svipuhöggunum. Allir
þessir ógæfumenn hrópuðu einum rómi: „Opnið, opnið“. Þá
gekk þrællinn, sem liélt vörð við dyrnar, fram í gættina og
spurði: „Hvað viljið þið?“ Og þeir svöruðu eins og liinir: „Við
leitum að spámanninum mikla frá Nazaret, honum sem er kom-
inn'til jarðarinnar til að gefa föngunum frelsi aftur og þrælun-
um hamingjuna“. Þrællinn svaraði þeim þreytulega og kæru-
leysislega: „Þið getið ekki fundið liann hérna. Pílatus liefir deytt
hann“. Og óðar en hann liafði sleppt orðinu, þótti lienni i
draumnum brjótast fram svo ofsaþrungin reiði og háð, að jörð
og himinn skylfu. Henni fannst eins og hún stirðnaði upp af
hræðslu, og svo mikill skjálfti fór um hana, að hún vaknaði.