Kirkjuritið - 01.03.1943, Blaðsíða 28

98
G. E.: Séra Sigtryggur Guðlaugsson.
Marz.
f véum skólans var um neistann sinnt,
sem verða skyldi í framtíð þroskabál.
Goðborin alúð gaf að ung-lingssál
þann gaum, er vilja fékk til starfa hrinnt;
úr læðing duftins leysti andans mynt,
svo læddist námsins tign um sjón og mál.
Frá litlum sal barst ljós, í starfi og söng,
og lengi þráður tónn um kalda þögn.
Með þekking, trú og kjark sem kennslugögn
varð komizt af með lítil ytri föng. —
Nú gnæfir klerksins ötul iðja og löng
sem orkustöð um lifsins gróðurmögn.
Og hlíðarhvammi vilji vökumanns,
með vorsins dísum gróðurskikkju óf
af sömu hyggju og til gullsins gróf,
sem glóa skal í sögu Vesturlands.
í ilmi Skrúðs, í æfi Núpsskólans
býr andi foringjans, sem störfin hóf.
Aldraði jöfur, enn á lífið skyggn;
í óði veikum þiggðu goldið hrós.
Enn vökvi margan hnípinn hlyn og rós
þinn hlýi æfistraumur, tær og lygn.
Enn hljóti vöxt þín hreina eðlistign
við haustsins mánaskin og stjörnuljós.
Gísli H. Erlendsson.