Kirkjuritið - 01.03.1943, Qupperneq 24

94
Magnús Jónsson:
Marz.
og gyðinga-rabbí, Bibliur, helgisiðabækur og sálma-
bækur.
Á herferðum er presturinn klæddur hermannabún-
ingi. Þegar numið er staðar að kveldi, ekur hann híl
sínum á hentugan stað, opnar liinn vagninn og lagfærir
allt, og því uæst hefst guðsþjónusta með öllum helgi-
siðum. --
Þessar guðsþjónustur standa um þrjá stundarfjórð-
unga eða minna. Allur þorri hermannanna sækir þær.
Flestum herprestum kemur saman um, að þeir þekki
enga söfnuði alvörugefnari og einlægari. Hermennirnir
hlusta eftir hverju orði. Þetla er þeim lífsnauðsyn.
í flotanum fær prestþjónustan vitanlega nokkuð ann-
an blæ. Prestar eru á liverju orustuskipi, flugvélamóður-
skipi, beitiskipi, birgðaskipi og spítalaskipi. Hver tund-
urspilladeild hefir lierprest, og Iiefir hann bækistöð sína
á birgðaskipi deildarinnar. Sama er að segja um kaf-
bátadeildir. Allir þessir prestar í flotanum eru nú í
fvrsta skifti útbúnir með öllu, sem til þarf til hverrar
guðsþjónustu.
Allir prestar í her og flota liafa foringjastöðu Willi-
am R. Arnold, jdirprestur landhersins, er liershöfðingi
(general) og R. D. Workmann, yfirmaður flotans, er kap-
teinn. En í ávarpi eru þeir jafnan nefndir „prestur“, en
ekki t. d. majór, lautinant eða slíkt. Þeim er heilsað að
liermannasið, og þeir heilsa á sama hátt, en ávarpa um
leið, seg'ja t. d. góðan dag', gott kvöld eða slíkt. Þeir hera
ekkert vopn og gefa engar skipanir. Ivristnir prestar hera
Icross, en rahbíar lögmálstöflur á brjósti.
Herprestarnir eru stöðugir gestir á herspítölunum og'
ski-ifa fádæmi af bréfum. Óteljandi eru þau erindi, sem
hermennirnir eiga við þá. Hurðin að hibýlum þeirra er
sjaldan kyr. Um þær dyr fara hermennirnir með allar
sínar áhyggjur. En presturinn þarf líka oft að ganga
um, því að allt vill hann gera fyrir vini sina. Hann verð-