Kirkjuritið - 01.06.1946, Síða 9

Kirkjuritið.
Hvítasunna.
191
Hinir fyrstu kristindómsboðendur urðu fyrir ofsókn-
uni og árásum eins og nú, og urðu að feta grýttan og
erfiðan stig brautryðjandans. Postularnir urðu ofl og
einatt að fara huldu höfði.
En þrátt fvrir þetta breiddist kristna trúin út með
undraverðum hraða. Engin lífsskoðun hefir farið aðra
eins sigurför út um heiminn eins og kristna trúin, þar
sem henni hefir verið veitt viðtaka í anda og sannleika.
Prédikun postulanna var þrungin þeim lcrafti og eld-
móði, að hjörtu manna brunnu fyrir áhrifavaldi þess
hoðskapar. Ef kirkjan heldur sér fast við þann boðskap,
sem veitt hefir henni líf og vaxtarmagn til þessa, þá
num framtíð hennar horgið, þrátt fvrir allt og allt, sem
niælir á móti þvi. Glati kirkjan trúnni á kraft hvíta-
sunnuandans og setji þannig ljós sitt undir mæliker,
niun hún enga framtíð eiga fyrir sér i því viðreisnar og
uppbyggingarstarfi, sem hún verður að taka þátt í nú
eftir hrun og eyðileggingu ófriðarins. Hún verður að
lála sig miklu skipta endursköpunarstarfið og láta
Heilagan Anda vísa sér leið að markinu.
Jesús Kristur trúði því sjálfur og' treysti, að Guðs ríki
ríkj friðar, rétllætis og kærleika, — ekki aðeins i
orði, heldur og i verki, myndi renna upp i veröldinni,
þegar þjóðir og einslaklingar gerðu þessar fögru hug-
sjónir að veruleika.
Pegar þetta er orðið, og einnig i voru fámenna,
niargskipta og sundraða þjóðfélagi, að allir njóti gæða
tifsins — og á það hefir kirkjan að minni byggju áreið-
anlega aldrei lagt nógu ríka áherzlu siðan í frumkristn-
nmi, — að enginn sitji dapur og linípinn, horfandi inn i
hirtuna fvrir utan Fögrudyr lífsins, eins og fátæka stúlk-
an með eldspýturnar, þá fyrst mun sannur, sólskær
hvítasunnutími renna upp yfir jörð, laugaða blóði og
tárum, og laufskálatjöld Guðs rikis ljreiðast um alla
jörð. Biðjum þess, að Heilagur Andi græði sár ófriðar-
hörmunganna, að eins og hinir mismunandi og ólíku