Kirkjuritið - 01.06.1946, Blaðsíða 67

Kirkjuritið.
Brot úr ferðasögu.
249
hafði frítt far í W,ashington ríki sem farandprestur. í
þjónustu Islenzka kirkjufélagsins. Litið var uni peninga
hjá okkur; dálítið þurfti ég að skilja eftir heima. Ég'
hafði að öllu samantöldu tuttugu ,og fjóra dollara til
ferðarinnar, sem eftir mínum reikningi myndi nægja
fyrir farbréfi. Ivonan mín undirbjó nesti.
Annan sunnudaginn í júnímánuði messaði ég' í Blaine,
árdegis, en fór svo stuttu síðar með Seattle—Vancouver
lestinni áleiðis til Everett, Washington; fylgdi litli hóp-
urinn minn mér niður á járnbrautarstöðvarnar. Veðrið
var undra fagurt — og náttúran í skartklæðum hásum-
arsins. Um kl. 4 síðdegis, alllangt fyrir norðan Everett-
öæ, bilaði gufuketillinn, varð við það allmikil töf, er
olli því, að ég missti af lestinni, er fór frá Kyrrahafi
austur j'fir fjöllin. Þurfti ég þvi að bíða næstu lestar,
seni fór árla næsta dag. Gisti ég í verkamanna gistihúsi
í Everett um nóttina, en fór svo með morgunlestinni
aleiðis til Minneota næsta morgun. Ferðin gekk eins og
í sögu vfir fjöllin og upp á hásléttuna, sem teknr við
austan þeirra. Til Spokane var komið kl. 8,30 um kvöld-
■ð, þar var um hálfrar stundar hið. Nú fór ég út úr lest-
■uni til að lcaupa farbréfið, áleiðis austur.
Ég fór nú að stöðvarglugganum, þar sem farhréf-
in voru setd, l)að ég um farseðil til Marshall, Minnesota,
(táar mílur frá Minneota). Eflir ýtarlega athugun sagði
afgreiðshunaðurinn mér, að farseðillinn kostaði $ 24,50.
Nú hafði ég eingöngu $ 20,50, því að $2,00 hafði dvöl
■uín á gistihúsinu í Everett kostað mig. Nú vissi ég ekki,
hvað ég átti til hragðs að taka, en sagði manninum, að
ég kæmi rétt strax aftur. Svo fóé ég að ganga um í stöð-
inni og hugsa mál mitt, og reyna að finna ráð til þess
að halda ferð minni áfram, helzt án tafar. En ég sá eng-
iu ráð til þess; — þótti illt að verða af þessari lest, því
að ég var of seinn til þess að geta verið viðstaddur kirkju-
þings byrjun, eins og nú var komið; hinsvegar voru ekki
niargir, sem ég gat heðið um peningalán, þótt ég simaði