Kirkjuritið - 01.06.1946, Blaðsíða 22

204
Jóhann Scheving:
Júní-Júlí.
dómnum? Hví er almennt hlegið að þeim, sem vilja
vera vel kristnir? Hversvegna færist lýgi, lausung og
ókurteisi í aukana?
Það er vegna þess, að menn elska almennt ekki
kristindóminn, og breyta ekki eftir boðum hans. Marg-
ir afgreiða þetta mál með þeim ummælum, að Biblían
sé lygasaga, prestar séu hræsnarar og trúað fólk ekki
betra en gengur og gerisl.
En svo kvarta þessir sömu menn vfir náunganum.
Þeir segja, að hann revnist sér að ýmsu leyti illa. Og
ekki er það óalgengt, að menn verði að flýja nágranna
sína vegna illsku þeirra.
Það er staðreynd, sem ekki þýðir móti að mæla, að
nútímakynslóðin er ekki svo háttprúð sem sú eldri var.
Eldri kynslóðin var nefnilega guðræknari.
í bókinni „Book of Etiquette, eftir Mrs. Iiarrison
(útgefin 1942), segir höfundurinn frá því, live eldra
fólkið liafi verið dásamlega dagfarsgott í fylki því í
Ameríku, er hún ólst upp í (Kentucky). Einkum getur
hún einnar konu, sem borið hafi af í þessari grein. Mrs.
Harrison segist liafa farið um heiminn þveran og endi-
langan, verið í mörgum skólum og' kynnzt fjölda fólks
af háum stigum. En enginn, segir hún, að hafi náð þeirri
háttprýði og hjartagæzku, sem gamla konan í sveitinni
hennar var gædd. Ætli skólarnir leggi ekki of litla rækt
við lijartað? Það er ekkert leyndarmál, að þeir liafa
gert kristinfræði að hornreku. I barnaskólum eru yfir-
leitt tveir tímar á viku í kristnum fræðum, en 5—6 í
reikningi.
Ég er ekki að lasta réttritun og reikning, þó að ég'
telji kristinfræði langum merkilegri námsgrein.
Margir kennarar nefna stærðfræði og málfræði
þroskafög. Aðrar námsgreinir eru í þeirra augum svona
til málamynda. Vitanlega eru allar námsgreinar þrosk-
andi. Og kristinfræði ber höfuð og herðar yfir allar
kennslugreinar. Hún er bæði fyrir hjarta og lieila.