Kirkjuritið - 01.06.1946, Síða 16

198
J. J.: Handan við skólabrú.
Júni-Jiilí.
sem gengið liafa í Hinn almenna menntaskóla i Reykja-
vík, því að allur heimurinn er einn almennur mennta-
skóli. í þeim skóla er Guð sjálfur hinn alvísi skóla-
meistari. Og hann gaf mönnunum þann kennara, sem
er fullkominn í hinni æðstu og göfugustu fræðigrein —
að lifa lífinu til góðs fyrir alla. Hann er þess umkominn
að taka vitringa og lærdómsmenn á kné sér, eins og
Nikódemus forðum, lil að kenna þeim þau vísindi, sem
hafa eilíft og' ævarandi gildi, — sannleika guðssamfélags-
ins sjálfs, er leiðir til eilífs lífs. Þú og ég erum nemend-
ur lians, lærisveinar, sem sitjum að fótum hans. Og á
sínum tíma eigum vér að taka próf, „því að öllum oss
her að hirtast fvrir dómstóli Krists, til þess að sérhver
fái endurgoldið það, sem hann hefir unnið í líkaman-
um, samkvæmt því, sem hann hefir aðhafzt, hvort sem
það er gott eða illt“. Sjálfsagt mun oss finnast, þegar
þar að kemur, að lítið sé af að láta. En því meira ríður
á því, að liver fyrir sig geri það, sem í hans valdi stend-
ur, meðan hann er ekki kvaddur til ferðar um þá skóla-
hrú, sem liggur milli heimanna tveggja. Og' textinn í
dag minnir oss á það að hjálpast að þegar í þessu lifi,
vera glaðir, leita fullkomnunar, áminna hver annan,
vera friðsamir hver gagnvart öðrum. Þá mun Guð kær-
leikans og friðarins vera með oss. Yér erum þrátt fyrir
allt skólasystkin í liinum almenna menntaskóla mann-
lífsins. Samverustundir vorar liérna í þessum kjallara
eru meðal kennslustundanna, svo og allar aðrar stund-
ir, sem vér helgum Ivristi, á hvaða hátt sem er. Lífið
leiðir oss hinar margvíslegustu götur. Stundum mæt-
umst vér á þeim í vinsemd, stundum rekumst vér liver
á annan, vegna ólikra skoðana og ólíkra viðfangsefna.
En takist oss þrátt fyrir það að tileinka oss náð drottins
Jesú Ivrists, treysta kærleika Guðs, og öðlast samfélag
heilags anda, — þá munum vér á sínum tíma mætast
aftur liandan við skólabrúna, hittast sem vinir og sysl-
kini, gönnd bekkjasystkini i skóla lífsins. — Jakob Jónss.