Kirkjuritið - 01.04.1950, Side 6

74
KIRKJURITIÐ
Morgunn skyggður litum Ijóss
lögmáls hrelling niður brýtur,
upp til hæða augað lítur,
yfir takmörk jarðlífs óss.
Þungu dauðans þeli sviptir
þróttur vors með grósku og yl.
Gullin páskalilja lyftir
lífsins krónu himins til.
Ragnhildur Gísladóttir.
Betel.
Er húmið sveipar haf og land,
ég held til bæna í grænan lund.
Hinn skemmtni glaumur gleðimóts
er glamur eitt hjá þeirri stund.
Og hljóður geng ég grýttan stíg,
en guðleg sól í hug mér skín.
Hún bræðir klakann blíðum yl
og brennir fánýt áform mín.
Ég nálgast hægt minn helga lund,
sem hrelldur drotíins lærisveinn.
Svo krýp ég einn í ást og trú,
þótt altarið sé kaldur steinn.
Ég finn þar návist hulins heims,
og himneskt yndi gleður sál.
Við stjarna blik og blóma ilm
mér birtir kvöldið engla mál.
Árélíus Níélsson.