Kirkjuritið - 01.02.1955, Qupperneq 15

KETILL ÞORSTEINSSON BISKUP
61
ólíkindum at því, sem mér þótti, — ek hafða tvau megin
hans, enda þótti mér vera mundu slíkr munr okkar í
öði'u.“ Og það kom á daginn, er Ketill hugði til hefnda
með frændaafli og
bjóst við að ná
þar yfirtökum, að
menn gengu í lið
með Guðmundi, og
ónýttist málatil-
búnaður allur og
varð Katli enn
meiri svívirðing af.
— Þetta var góð
ábending til Haf-
liða að gá að sér,
því að Sæmundur
fróði veitti Þorgilsi
Er
(pfktf tf’/ fr pvQut p1n?5.
etní ýpl “^rtfotíú/ or ^olfmfciíw $eLe
bei/.^í.íttöotrulrim é^orT. Oö Jcfrs
a5íV^«io«r.
(tflittumAJOibrt. fyi rftý rttú
tt&í/ ýpVý* f $«, ept-^ o
91 mm
— S)«9. —f’
£L C o i i E C T A N.
fjn-jí» rttmrtltuai <&uí>/ f«í rtji fewtlcitfms mjt
stuðnine- — Er f ^ +’
r ^«SiA+4 ijcifaju itýdfetfil VtP óibiom
Ketill íhugaði nan- í iJLtfc g^,
ar hað spm cfiörzt ____.n~___^
ar það, sem gjörzt og^íctfafr jh-a <>11« mot(Vrtbrít»rt (jLnr/ ý /tff1”1 •
hafði með þeim
Guðmundi, þá neit-
aði hann boðnum
fébótum og skaut
málinu á Guðs
miskunn. Og er
Guðmundur varð
síðan félaus og
þurfti annarra, þá
bauð Ketill honum
til sín og veitti honum, meðan hann lifði. Snerist Katli
síðan hver hlutur til sóma.
Atburður þessi í lífi Ketils hefir sennilega gjörzt, því
að heimild um hann er einnig að finna í Ljósvetninga
sögu. Auk þess má einnig segja, að hin innri skilyrði séu
fyrir hendi. Höfðinginn kemst í uppnám, er hann mætir
efttó. xí. «<$*>
, .
etw ftfigí bioitnt
mú vjpicnri ctfi vonin
catf^ctfc/ 0Q cm &ttí(tu)f
rtptjnS V-ot SU<pr+ It'rty
00 ýp’/ t)m f)mfrt$+ ‘S.n'fri
Ritliönd Jóns lœróa. Rétt stærö.