Kirkjuritið - 01.02.1955, Page 41

STARF FYRIR SJÚKA
87
en að endingu vil ég þó snerta eitt atriði enn, sem vér megum
ekki gleyma og er mjög mikilsvert í augum vor allra, en það
er samúðin með ástvinum hinna sjúku og ekki sízt, þegar
síðasta stríðið er háð. Það hefir komið nokkuð oft fyrir mig
að vera við dánarbeð og nú síðast fyrir nokkrum vikum. Þá
er mikils virði að hjálpa syrgjendum á allan þann hátt, sem
í valdi voru stendur. Það er mikils virði fyrir þá, sem eftir
lifa, að hafa hjá sér stuðningsmann, utan heimilismann, þegar
svo átakanlegir atburðir eru að ske sem hinzti viðskilnaður-
inn er. Það eru líka margir, sem ekki kunna að standa rétt
að, þegar slíkt kemur fyrir í heimahúsum, hafa aldrei séð
lagt til lík og eru auk þess hræddir og allavega mæddir og
yfirbugaðir, þó að flestum sé þá gefinn undraverður styrkur.
Það vitum við allir, sem reynt höfum, að slík þjónusta treystir
böndin, ekki síður en við sjúkrabeðinn, og þessi störf eru
blessunarrík, enda þótt erfitt sé að standa í þeim og allir óski
eftir, að það komi sem sjaldnast fyrir. Hjá þeim verður þó
ekki komizt, dauðinn verður ekki umflúinn, og sæll er sá, sem
er fús til að hryggjast með hryggum. Ég held, að sá hinn sami
kunni þá jafnframt að gleðjast með glöðum, en það hefir líka
sína blessun í för með sér.
Þorsteinn L. Jónsson.
*
JólakveSja Bræöralags,
kristilegs stúdentafélags, hefir borizt Kirkjuritinu. Hefir þetta
fallega rit verið prentað í 20000 eintökum og útbýtt, eins og
undanfarin ár, meðal skólabarna.