Kirkjuritið - 01.03.1955, Blaðsíða 25

TRÚRÆKNI OG ÞJÓÐRÆKNI
119
trúarhita og brennandi en þó víðsýnni ættjarðarást, féllu
séra Jóni af vörum, meðal annars, þessi eggjunarorð, sem
enn geta verið okkur íslendingum beggja megin hafsins
ærin hvöt til umhugsunar og frjósamra starfa:
„Vér ættum ekki að vera komnir hingað til þess að
skjóta oss undan skyldum vorum við þá þjóð, sem Drott-
inn hefir tengt oss við helgum og háleitum ætternisbönd-
um. Hver, sem gleymir ættjörð sinni, eða þykist yfir það
hafinn, að varðveita það af þjóðerni sínu, sem gott er og
guðdómlegt, af þeirri ástæðu, að hann er staddur í fram-
andi landi og leitar sér þar lífsviðurværis, það gengur næst
því að hann gleymi Guði. Það er stutt stig og fljótstigið
frá því að kasta þjóðerni sínu til þess að kasta feðratrú
sinni.... Sönn, kristileg ættjarðarást fyllir ekki hjartað
með fyrirlitningu á öðrum þjóðum en sinni eigin; hún
blindar ekki augun fyrir yfirburðum útlendinga í svo
mörgu tilliti, né fyrir sinni eigin eymd, ókostum og mennt-
unarskorti. Slíkt er engin ættjarðarást, allra sízt í kristi-
legum skilningi. Slíkt er öfugur, heiðinglegur, heimsku-
legur og hættulegur hugsunarháttur, sem dregur niður
alla sanna þjóðernistilfinningu og hefir visnun og dauða
sérhvers þjóðernis í för með sér.“
Hér er af spámannlegri andagift, djúpum skilningi og
andlegri heilskyggni slegið á þann sameiginlega streng
trúrækni og þjóðrækni, í víðtækri merkingu þeirra orða,
sem verið hefir hinn vígði þáttur í lífi og starfi margra
hinna ágætustu manna og kvenna íslendinga vestan hafs
frá byrjun vega þeirra og fram á þennan dag, með þeim
árangri, að þetta tvennt, trúræknin og þjóðræknin, hafa
með margvíslegum hætti fallið í sama farveg í sögu og
lífi Vestur-íslendinga almennt, og þá um leið svipmerkt
andlegt líf þeirra og menningarviðleitni um annað fram.
Loks er enn eitt merkisatriði í sambandi við þessa mátt-
ugu og söguríku prédikun séra Jóns við fyrstu íslenzku
guðsþjónustuna vestan hafs, og lýsir eftirmaður hans,
séra Björn B. Jónsson, dr. theol., því á þessa leið í kafl-