Kirkjuritið - 01.03.1955, Page 37

MAGNÚS JÓNSSON:
Magdalena
1.
Á fögrum og svipmiklum stað skammt frá Genesaret-
vatni, spölkorn fyrir norðan Tíberías, getur að líta litla
byrpingu húsa. Er staður þessi nefndur Mejdel. 1 fjallinu
fyrir ofan er afar djúpt og hrikalegt gljúfur, svo þröngt,
að þar ber oftast svartan skugga á, þó að allt landið sé
baðað í sól. Er engu líkara en sjálft veldi myrkranna eigi
sér hér ótakandi vígi, enda hafa stigamenn hafzt þarna við
og verið að kalla óvinnandi, þó að herir hafi að sótt. Enn
hærra uppi blasir við fagurt, en ekki mjög hátt fjall, með
einkennilegum hornum, því líkustum, sem það væri nokk-
urs konar kóróna þessa fagra umhverfis. En fram undan
blasir við blágrænn, skínandi flötur vatnsins og mildar
hlíðar fjallanna austan þess í suðrænni hitamóðu, en
Hermon lyftir sínu 3000 metra háa bákni yfir hæðirnar
í norðri.
Hér var áður fyrri mikil borg og auðug við suðurenda
hinnar þéttbyggðu Genesaretsléttu og hét Magdala. Ná-
fegt norðurenda sléttunnar mun hafa staðið borgin Kaper-
uaum, svo að hér hefir starfssvið Jesú verið í upphafi.
Hér hefir fólkið flykkzt að prédikun hans og borið til
hans sjúka. Hér er sviðið, sem frá er skýrt í Markúsar-
guðspjalli, fyrsta og öðrum kapítula meðal annars.
Nú er hér autt land að kalla má, en þá var hér afar
Þéttbýlt. Borgin Magdala hafði á sér orð fyrir svall og
óhóf. Hún bar á sér svarta blettinn, innan um skrautið og
fegurðina. Konur þóttu þar ýmsar heldur fríar af sér, og
Það svo, að sumir telja að nafnið Magdalena, þ. e. konan