Kirkjuritið - 01.11.1955, Side 11

Frœð þú þá ungu um veginn,
Það leikur eigi á tveim tungum, hvar vandi kirkjunnar þjóna
er mestur. Stærsta verkefni prestsins og heimilanna er að
leiða börnin og unga fólkið veg trúar og dyggða. Á því starfi
byggist líf og heill hinnar íslenzku þjóðar. Æskan er það dýr-
mætasta, sem hún á. Allt veltur á því, að vel takist að ala börn-
in upp.
Vandinn er stór. í heiminum eru stöðug átök milli góðs og
ills. Þær andstæður heyja fljótt glímu í sál hins unga. Þess
vegna er hann í þörf fyrir hjálp og leiðsögu. Með nýjum tima
og meiri tækni rísa ný og ný vandamál. Hvernig á hinn ungi
að taka því, sem að höndum ber? Kallað er á kirkjuna til hjálpar.
Á alþjóðaþingi lúthersku kirkjunnar (Lutheran World Federa-
tion) sem haldið var í Hannover í Þýzkalandi um mánaðar-
mótin júlí—ágúst 1952, kom fulltrúi æskunnar inn á þetta
atriði, er hann sagði:
„Vér lifum í heimi efnishyggjunnar, og æskan á ekki auðvelt
með að útiloka sig frá áhrifum hennar. Kirkjan verður að hafa
vakandi auga á vandamálum æskunnar og leiðbeina hinum unga
með þolinmæði og kærleika."
Mér koma í hug orð hins vitra Solómons
Áð kenna hinum konungs: „Fræð þú sveininn um veginn,
unga rétta veginn. sem hann á að halda, og enda á gamals
aldri mun hann ekki af honum víkja
(Orðsk. 22,6. í þeim orðum er mikill vísdómur. Oss er bent á,
hve mikilvægt sé að byrja snemma að leiða hinn unga inn á
Þá braut, sem honum er ætlað að rata. Um þau sannindi verður
eigi deilt. Hitt verður ávallt deiluefni, hvaða veg eigi að velja.
Frá örófi alda hefir æskunni verið kennt að ganga veg styrj-
alda.
Vér tökum sem dæmi uppeldið hjá Spartverjum. Þeir létu