Kirkjuritið - 01.11.1955, Blaðsíða 34

416
KIRKJURITIÐ
mikla Hallgríms Péturssonar: Vertu Guð faðir, faðir minn,
Vertu yfir og allt um kring, Vak þú, minn Jesú, vak í mér,
Höndin þín, Drottinn, hlífi mér, Bænin má aldrei bresta þig
o. m. fl. Þegar svo nokkur þroski færðist yfir mig, þá brýndi
hún fyrir mér að biðja frá eigin brjósti. „Það, sem þú biður
frá eigin brjósti, kemur frá hjartanu, og þá fylgir hugur máli,“
sagði hún. Einnig brýndi hún fyrir mér að þakka Guði fyrir
allt það góða, sem fram við mig kæmi. Það væri ekki síður
skylt að lofa hann og þakka en að biðja hann. Eg segi ekki,
að mér hafi ekki tíðum gleymzt þessi heilræði móður minnar,
en oft hefir bænin orðið mér til hugsvölunar og styrktar í
lífinu.
Meðan við vorum lítil börn, voru það mæður okkar, sem
kenndu okkur að biðja til Guðs. Það voru mæður okkar, sem
kveiktu eldinn í hjörtum okkar til að auka okkur þrek í erfið-
leikunum og huggun í hörmum okkar. Það voru mæður okkar,
sem skildu hvers virði bænin gat orðið barninu, þegar það
kæmi út í lífið.
Með því að kenna barni sínu bænrækni, var móðirin að leggja
grundvöllinn fyrir framtíðarhamingju þess, sá grundvöllur var
traustur. Bænin hefir skapað mörgum manni það öryggi, sem
hann missti af við aðskilnað sinn frá móðurinni, þegar hann
lagði einn og óstuddur út í lífið. Þannig hefir bænin orðið
honum sú kjölfesta í lífinu, sem bæði færði honum hamingju
og gerði hann að betri þjóðfélagsþegni. Það er óskandi, að allar
mæður feti þar trúlega í spor mæðra okkar, þá munu hvorki
synir þeirra né dætur verða einstæðingar, þótt lífsbaráttan
reynist þeim erfið.
G. V. V.
Kristján Búason guðfræðinemi
hefir fengið 10 mánaða styrk frá Alkirkjuráði til guðfræði-
náms og ætlar hann að stunda það í Erlangen á Þýzkalandi.