Kirkjuritið - 01.11.1955, Page 38

420
KIRKJURITIÐ
fá leyfi hennar, þótt ekki væri nema til þess að ganga lítið
eitt á veg með vinstúlkum sínum. Við skulum minnast þess,
að hún hafði oftast 8 vinnuhjú, eða máske fleiri, átti sjálf 7
börn og 5 stjúpbörn. Fjögur systkini voru að alast upp hjá þeim
hjónum, sem misst höfðu foreldra sína og hún gekk að öllu
leyti í móður stað, eina stúlku tóku þau lítið eitt stálpaða af
bláfátækum hjónum hér í sókninni, og fóru með hana eins og
sín eigin börn. Ennþá eru ótaldir gestirnir og daglaunamenn-
irnir, sem oft voru margir, einkum meðan verið var að byggja
bæinn og eins við túnsléttur og byggingu fjárhúsanna, er
byggð voru öll upp nema eitt og hlöður við þau öll. öll hest-
húsin byggði hann upp og tvær hlöður við þau. Það hefir
vissulega þurft árvakra hugsun og mikla yfirsýn til þess að sjá
vel fyrir allra þörfum. Og hún varð að vera reglusöm og ganga
ríkt eftir því, að aðrir væru það líka, til þess að allt gæti farið
eins vel fram og raun varð á, og heimilið verið annað eins
fyrirmyndar-heimili eins og það var. Ég segi ekki, að henni
hafi aldrei yfirsézt, það gat komið fyrir hana eins og alla,
og það vissi hún líka sjálf. En þegar svo bar til, að hún sá
að hún hafði gert öðrum rangt, þá var hún systir þess, sem
í hlut átti, og skildist ekki við það mál, fyrr en sættir voru
fengnar og fullar bætur greiddar, svo sem bezt sæmdi stórri
og göfugri konu.
Séra Benedikt og frú Ásta bjuggu hér á Grenjaðarstað rausn-
arbúi í 22 ár. Þau voru sífellt veitandi þeim, sem til þeirra
leituðu og þeir voru margir. Þangað var jafnan farið til þess
að biðja um hey á heyleysis vorunum. Alltaf voru heyfyrningar
á Grenjaðarstað, þó margt væri á fóðrum af fé og gripum,
og farið með heyin misjafnlega vel. Séra Benedikt gat aldrei
neitað nokkrum manni um hjálp. Hann sagði líka einu sinni
í stólræðu, að það gæti valdið manni sársauka að hafa alls-
nægtir sjálfur, þegar maður vissi af skortinum svo víða i
kringum sig, þó maður ekki vissi til þess, að nokkuð væri
ranglega fengið. Hann var því mjög oft bjargvættur nágranna
sinna, þegar í nauðirnar rak. Og þegar hann fluttist til Húsa-
víkur var hans og allrar fjölskyldunnar sárt saknað.
Séra Benedikt var léttast um að lýsa mildi föðurins og kær-
leika Jesú Krists. Ég held það hafi verið andstætt eðli hans,
að hugsa sér Guð föður strangan dómara. Hann hafði sjálfur