Kirkjuritið - 01.11.1955, Síða 37

SÉRA BENEDIKT KRISTJÁNSSON
419
um fannst hann vera orðinn brotlegur við lífsköllun sína og
sínar fyrri hugsjónir.
Ég held, að hann hafi, ef til vill, á engu tímabili ævinnar
náð traustari vináttu allra sóknarbarna sinna en einmitt á
þessum erfiðu árum. Hitt var auðséð, að hann myndi ekki
lengi geta búið á Grenjaðarstað með ráðskonu. Það var mikill
vandi fyrir þær að stjórna þessu stóra búi og annast fimm börn.
Við kviðum því öll, sóknarbörnin hans, að sjá hann hverfa
frá okkur og fá ekki lengur að njóta samvistar hans og hlusta
á ræður hans í kirkjunni. En þá kom seinni kona hans, frú
Ásta Þórarinsdóttir, eins og frelsandi engill inn í Grenjaðar-
staðarheimilið, og með henni ný von og ný trú á lífið.
Nýtt tímabil hófst í ævi sér Benedikts með komu frú Ástu.
Að vísu hafði hann alltaf búið stóru búi og haft mörg vinnu-
hjú, en nú tók hann að slétta túnið í stórum stíl á mæli-
kvarða samtíðar sinnar, og reisti af grunni allan Grenjaðar-
staðabæ, að heita mátti, og það með þeim ágætum, er ekki
höfðu áður slík sézt. Var það einróma dómur allra ferða-
manna, sem hingað komu eftir það er bærinn var byggður, að
hvergi var eins stór og fallegur bær og vel um genginn, bæði
úti og inni, eins og á Grenjaðarstað. Einkum voru það þó
tvö húsin, sem af þóttu bera venjulegum bæjarhúsum. Það
voru hin breiðu sperrureistu göng og eldhúsið með fernum hlóð-
uni á fallega hlöðnu steinþrepi á miðju gólfi, með breiðum
gangi allt í kring. Mátti í öllu sjá stórhug þeirra hjóna beggja,
og dró unga konan ekki úr framkvæmdum, enda bæði vitur og
stjórnsöm.
í*ótt ekki væru þá komnir bílar, var þó mikill ferðamanna-
straumur, og þá var farið hægar yfir landið en nú er gjört.
Allir ferðuðust á hestum og voru oft margir saman með marga
hesta. Fór þá að líkum, að Grenjaðarstaður var tíður gistinga-
staður, enda var ekki á ágætara kosið, gestrisni frábær og
bæði hjónin hin skemmtilegustu. Það vakti undrun manna, að
það var eins og það væri nálega sama um hvað rætt væri. Frú
Ásta var því kunnug og vissi betri skil á málefninu en aðrir,
enda var hún bæði stórgáfuð og fjölmenntuð.
Ég hef heyrt talað um, að hún hafi verið hörð húsmóðir,
vinnukonurnar verið ófrjálsar, sem nú er kallað, og orðið að