Kirkjuritið - 01.11.1955, Blaðsíða 30

412
KIRKJURITIÐ
því horfði hann rólegur og öruggur til framtíðarinnar.
Skömmu fyrir andlát sitt orti hann ljóð það, sem birt er
hér á eftir. Sýnir þetta fagra og angurblíða ljóð nokkuð
viðhorf hans til framtíðarinnar.
Sr. Einar lézt, eins og áður er sagt, hinn 23. sept. s. 1.
Áður en lík hans var flutt vestur til Patreksfjarðar, var
hann kvaddur af vinum sínum hér syðra við fjölmenna
minningarathöfn, sem haldin var í Dómkirkjunni.
Útför hans fór fram á Patreksfirði 6. okt. s. 1. frá
sóknarkirkjunni, sem hann hafði þjónað öll prestsskapar-
ár sín, var hann kvaddur af sóknarbörnum sínum með
virðingu og þakklæti og djúpum söknuði, og var fjölmenni
mikið við athöfnina.
Kirkja Islands þakkar sr. Einari mikið og gott starf,
og minning hans er blessuð af öllum, sem hann þekktu.
Óskar J. Þorláksson.
Sálmur
eftir séra Einar Sturlaugsson
prófast.
Ég hvíli hér í svævilmjúkri sæng
og sé í anda himin, loft og fold.
Ó, lát nú, faðir, lífsins englavæng
mér lyfta yfir duft og jarðarmold.
Nú finnst mér allt svo lítilvægt og lágt,
sem lífið mat þó hæst á sinni tíð.
Ó, lífsins engill, syng þú mig í sátt
við sólarhvelin bak við tímans stríð.
Ég minnist alls, sem mér var fyrir sett.
Ég meinti vel og lífið þannig tók.
Nú spyr ég, fárátt barn, um rangt og rétt,
það ritast sjálfsagt inn í lífs míns bók.