Kirkjuritið - 01.04.1957, Blaðsíða 6

148
KIRKJURITIÐ
verður þess að kallast postuli, með því að ég ofsótti söfnuð
Guðs .... Nú er Kristur upprisinn“. Og Pétur postuli lýkur
ræðu sinni á hvítasunnudag ,er þrjár þúsundir manna tóku
skírn til kristinnar trúar, á þessa leið: „Með óbrigðilegri vissu
viti þá alt ísraels hús, að Guð hefir gjört hann bæði að drottni
og Kristi þennan Jesúm, sem þér krossfestuð“.
Þessi vissa og páskalofsöngur eru gædd sigurafli. Hreyfingin,
sem vakin er fyrir bjargfasta trú á upprisu Jesú og miðar
að því að kristna allar þjóðir, er voldugasta heimssögulega
staðreynd.
Hún er runnin frá lífi Jesú Krists bak við hel. Kristindóm-
urinn sannar það. Fagur, þróttmikill meiður vex ekki af holri
skurn.
Old af öld hefir páskalofsöngurinn ómað frá vorri jörð, og
stef hans er jafnan hið sama: Kristur er upprisinn, Kristur er
sannarlega upprisinn. Hann lifir, hann lifir. Og vér munum
lifa. Ég minnist söngsins frammi fyrir gröf Krists í Jerúsalem
fyrir mörgum árum, þar sem söfnuðurinn kraup með logandi
kerti í hendi. Allir sungu óumræðilega fagran og hrífandi til-
beiðslusálm, svo að annan eins söng hafði ég aldrei áður heyrt
og mun varla heyra hér í lífi. Nú hefir upprisusöngurinn
hljómað á páskum í Grafarkirkjunni og í kirkjum kristninnar
um allan hnöttinn og stigið upp til himins. Það er fegursta lof-
gjörð vorrar jarðar.
Sami páskafögnuðurinn ríkir í sálum manna sem hinn fyrsta
kristna páskadag. Ég hefi hitt menn, sannorða og göfga, sem
hafa skýrt mér frá því, hvernig Drottinn Jesús hafi birzt þeim
og fyllt hjörtu þeirra svimandi sælu. Þeir hafa sagt líkt og
María Magdalena og Páll postuli og aðrir N.t. höfundar: Ég
hefi séð drottin. Tveir þessara manna eru á lífi allt til þessa en
einn er sofnaður. Og ég veit einnig um menn, sem á sorgar-
stundum eftir látna ástvini hafa fengið kraft til að bera það,
sem þeir hugðu áður að þá brysti þrótt til. Þegar mest lá við,
þá kom hjálpin, sannfæringin um það, að ástvinurinn látni lifði
og von væri endurfunda við hann. Ég veit um mann, sem
taldi sig vantrúaðan og vonlausan um framhald lífsins eftir