Kirkjuritið - 01.04.1957, Blaðsíða 33

TRURÆKNI FEÐRANNA
175
kristileg velferðamál, því hann var mjög ákveðinn trúmaður. Um
langt skeið var hann sunnudagaskólakennari, og þó aldrei hefði hann
orð á því við mig, vissi ég vel, að engan gladdi það meir en hann, er
ég afréð að verða prestur......Trúkona var hún (þ. e. móðirin) mikil og
lagði frábæra rækt við að kenna okkur bömunum bænir og sáhna, kunni
sjálf mikið af Passíusálmum Hallgríms Pétursonar utanbókar og ógrynni
af öðrum sálmum og bænum. Gamla kverið, er hún lærði til undirbún-
ings undir fermingu, kunni hún reiprennandi. Uppfræðslu þeirrar kyn-
slóðar í kristnum fræðum var eftir mælikvarða okkar samtíðar mjög á-
bótavant, en ekki verður því neitað, að merkilegan ávöxt bar hún hjá
mörgum. Alvaran, sem ríkti í þeirri uppfræðslu, kann að hafa bætt upp
það, sem ábótavant var í aðferðum....
(Kristinn Ólafsson og Katrín Ólafsdóttir, eftir séra Kristin Ólafsson).
Faðir niinn var mjög trúhneigður maður. Sunnudagurinn var fyrir hon-
Rm í raun og sannleika Drottins dagur. Á þeim dögum las hann ávallt
húslestra og helgirit, ef ekki fyrir alla fjölskylduna, þá aðeins fyrir sjálfan
sig. Á föstunni las hann einnig upphátt á hverjum degi um stund, og
daga dymbilvikunnar las hann alla Passíusálma Hallgríms. Ef til vill var
honum það ekki ljóst þá, að liann var að leggja þá traustustu undirstöðu
sem hugsast getur undir líf og starf bama sinna, en þó var það svo.
Við höfum nú fyrir löngu skilið þetta og metið og erum honum inni-
lega þakklát.... Móðir mín var skrifari kvenfélagsins (þ. e. safnaðarins)
i þrettán ár, bjó böm undir fermingu í fjölda mörg ár, þeirra á meðal
°kkur systkinin öll. . . .
(Guðbjartur Jónsson og Guðrún Ólafsdóttir, eftir Lilju Eylands).
Hann (þ. e. faðirinn) hafði mikla og fagra tenorrödd, söngelskur, og
var hann forsöngvari í kirkjum þeim, er hann sótti, áður en orgel komu.
Trú hennar (þ. e. móðurinnar) á Guð er svo einlæg og sterk, að hún liefir
sigrað óttann, man ég ei til, að hún sýndi hræðslu eða brysti kjark,
hversu erfiðlega sem horfði. Sú trú, sem hefir þau áhrif, hlýtur að vera
goð. Fordæmi móður minnar hefir sannfært mig um það. — Mann-
kærleikur og hjálpfýsi auðkenndu framkomu þeirra, svo að þau máttu
t'kkert aumt sjá, án þess að veita þá hjálp, er þau máttu....
(Hallur Ólafsson og Guðn'in Kristjana Bjömsdóttir, eftir Ólaf Hállsson).