Kirkjuritið - 01.04.1957, Blaðsíða 35

TRÚRÆKNI FEÐRANNA
177
Um margra ára skeið voru sendir frá íslandi einstaklingar, mögulegir
og ómögulegir, til pabba og mömmu, til leiðbeiningar, meðan þeir áttuðu
sig á þessu nýja og ókunna landi. Margt af þessu fólki gerði „704“
(þ. e. heimili foreldranna) að heimili sínu, þegar það var á ferð til
Winnipeg. . . . Miklum tíma vörðu þau í þágu unglinga félags safn-
aðarins, sem Bandalag var kallað, og sóttu ævinlega fundi þess.... Bæði
kenndu þau í sunnudagaskólanum til gamals aldurs.... Já, það var mik-
ið sungið heima. Dagurinn byrjaði með því að syngja morgunsálma,
áður en morgunmatur var borðaður, og lauk (þegar við vorum lítil) með
því, að mamma söng fyrir og með okkur. Stundum með guitar sínum
og stundum með annað okkar í fanginu, en hitt í rúminu....
(Jón Bjarnason og Lára Pétursdóttir, eftir Theódóru Hermann).
Hún (þ. e. móðirin) var félagslynd, hvar sem hún var, liélt tryggð
við kirkju og trúarlíf, eins í „tvíburaborgunum" sem í heimaþorpinu.
Kristin kona var hún í innsta eðli. Amma kenndi okkur börnunum borð-
bænina: „Himneski faðir, blessa þú oss og þessar gjafir þínar, sem við
þiggjum af mildri gæzku þinni, fyrir Jesúm Krist vorn Drottin, Amen.“
En mannna lét okkur lesa borðbænina. Mamma skoraði á okkur til
kirkjusóknar, ekki síður þegar við náðum fullorðinsárum en þegar við
vorum börn. . . . (Faðirinn) var formaður safnaðarráðs í íslenzka Lút-
Kerska söfnuðinum í Minnesota í mörg ár, sat oft þing kirkjufélagsins.
(Gunnar Björnss. og Ingibj. Ágústína Jónsd., eftir Valdimar Bjömsson).
Eg man, hvað við vorum innilega glöð oft og tíðum, en þó eink-
anlega um jólin. . . . Pabba og mömmu kom ekki til hugar að kvarta
eða barma sér. Manuna hafði steikt pönnukökur og kleinur og fleira.
Við hömuðumst við verkin, söguðum við í eldavélina og ofninn, svo nóg
yrði til að brenna um jólin; svo þegar útverkin voru búin og við
komin í skárstu flíkurnar okkar, var orðið heilagt, sagði manna. Fyrst
var lesin jólalesturinn. Þetta kvöld þurftum við að vera mjög siðprúð,
sv° kom kaffið og góðgætið, er mamma hafði búið til og við máttum
borða af eins mikið og okkur lysti, en engin ólæti hafa í frammi þetta
helga kvöld. Loks lofaðist mamma til að spila við okkur „Púkk“ jóla-
dagskvöldið, og því góða boði tókum við með þökkum.... Árið 1886
Var Hallson-söfnuður stofnaður, og gerðust foreldrar mínir meðhmir
hans strax í byrjun....
(Jón Gíslason og Sæunn Þorsteinsdóttir, eftir Þorstein J. Gíslason).
12