Kirkjuritið - 01.04.1959, Page 21

KIRKJURITIÐ 163
því svo ég heyrði, að sumir hefðu kastað upp, þegar þeir litu
eymdina og sóðaskapinn þar í borginni.
Sé til þess hugsað, stingur það mann í hjartað að minnast
alls þess matar, sem afgangs er og fer forgörðum hér á íslandi,
sem ekki er unnt að koma í sæmilegt verð, hvorki innan lands
né utan. Þótt ekki mundi muna miklu um hann á hungur-
svæðunum, mundi hann samt geta bjargað mörgu mannslífi,
og linað þjáningar fjölda margra. Þjóðirnar bæði í austri og
vestri hafa alltaf einhver ráð til að hervæða alla. Þær geta
áreiðanlega líka dreift matvælum, sem fyrir hendi eru út um
allar jarðir. Sameinuðu þjóðirnar gera nokkuð að því, en ekki
nóg, eins og dæmið hér sýnir. Hér eigum við íslendingar að
ieggja fram vorn skerf til hjálpar af gnægðum vorum. Til
varnar gegn hungurdauðanum. Vér þekkjum hann of vel af
sögu vorri til að geta hugsað ósnortnir til þeirra, sem honum
eru nú ofurseldir. Það er betra að gefa matinn en fleygja hon-
um, fyrst hungrið sverfur að milljónunum. Að því hlýtur að
reka, að menn skilji þetta og finni það um allan heim.
Nýtni.
Þeim mun meira og lengur sem talað er um gjaldeyrisvand-
ræði vor, blöskrar manni að vita til alls þess, sem árlega fer
í súginn, en mætti spara og þar með draga úr innflUtningnum.
Mér hefir t. d. oft óað við að hugsa til alls trjáviðarins, sem síð-
ustu áratugina hefir verið látinn grotna niður um land allt, í
þeim íbúðarhúsum og peningshúsum, sem menn hafa lagt fyrir
róða, er nýjar steinbyggingar risu af grunni. Þegar svo er,
vekur enga furðu, þótt hætt sé víðast að ganga rekann. í skóg-
lausu landi gefur samt auga leið, að hér mætti og ætti betur
að halda til haga. Ógrynni af flöskum hrúgast upp í geymsl-
um eða er hent í bæjum og sveitum, en sams konar fluttar sí-
fellt inn fyrir dýra dóma. Kynstur af blaðapappír og alls kon-
ar öðrum pappír er hent daglega. Mundu ekki vera einhver ráð
til að hagnýta hann á fleiri en einn veg, eins og gert er a. m. k.
sums staðar erlendis. Ónotuð vélaræksni ryðga niður eins og
hráviði um allar jarðir. Eflaust mætti gera sér einhvern mat
úr þeim flestum, ef ríki eða einstaklingar hefðu forgöngu á því
sviði.
Svona mætti lengi telja til umhugsunar. Ef einhverjum finnst