Kirkjuritið - 01.07.1961, Side 16

.102
KIRKJURITIÐ
ósetin langtímum saman. Ber margt til, m. a. ýmsar þær sömu
orsakir, sem bent liefur verið á í umræðum um læknaskortimi
í strjálbýli. Sums staðar befur fólki fækkað stórum og á slíkuni
stöðum, þar sem verkefni eru ónóg og einbæf þykir unguin
menntamönnum ófýsilegl að setjast að, einkum ef til frambúð-
ar væri, en eins og kunnugt ætti að vera, gerir löggjöfin
prestum ekki greitt um að færa sig til. Þá er og það, sein
ekki skiptir minnstu, að víða er aðkoma að jirestssetri slík, að
eigi er bjóðandi, og fer svo löngum um j)á staði, sem prestar
sitja ekki að staðaldri. Því miður befur farið svo einnig uni
staði, sem prestar bafa setið og með sóma, vegna þess að fe
liefur ekki fengizt til nauðsynlegs viðhalds eða umbóta á bús-
um. Væri auðvelt að sanna, að sú sparsemi á framlög til endur-
bóta á prestssetursliúsum, sem gætt befur um mörg undanfann
ár, hefur ekki borft til sparnaðar, lieldur jivert á móti verið
sóun á verðmætum. En sú staðreynd, að fólksflutningar standa
yfir í landinu, sem eru einstæðir í sögunni, blýtur vitaskuld
að koma við kirkjuna. I byggðum, sem stefna til auðnar,
liljóta ]>eir, sem jirauka vilja í lengstu lög á feðraslóðum að
verða afski])tir um ýmsa almenna þjónustu. En ]>að er iner
nýjung, ef tilflutningur fólksins í landinu á að verða tekju-
grein fvrir ríkissjóð. Ekki befur fólkið gufað upp, fallið eða
farið úr landi. Ekki stefnum vér að því aö draga saman se glin
í menningarmálum að sama skapi sem byggðir færast saman.
Þvert á móti. Stefnan befur verið og lilýtur að vera sú, að
Jiað tvennt fari saman að reyna að bamla á móti því með skyn-
samlegri tillitssemi og aðstoð, að útkjálkar verði óbyggilegn
en efni standa til, og að koma lil móts við menningarkröfur
Jjéttbýlisins. Þéttbýli liefur kosti, en Jiað kallar á aukin uni-
svif á öllum sviðum, sem teljast til bagræðis og menningar. Og
yfirleitt er iniðað við það, að bættur vtri aðbúnaður þjóðar-
inuar, t. d. bættar samgöngur, víkki svigrúmið fyrir þá starf-
semi og stofnanir, sem jijóðfélagið telur sér ábata að styðja og
blynna að.
Ef sú stækkun prestakalla, sem nefnd var í greinargerð
báttv. fjárveitinganefndar, á að gerast með því móti, að |>au
köll, sem fólk hefur flutzt örast úr á undanförnum árum, skub
lögð til annarra, |iá er sú sparnaðaraðgerð svo smásmuguleg
og svo seinvirk — því bótalaust vröi ekki þjónustunni neytt