Kirkjuritið - 01.01.1964, Blaðsíða 52

KIIIKJURITIÐ
46
Sagu „Miltons Islendinga“ ræki-
lega rakin, skýr grein gerð fyrir ald-
arfarinu og þeim aðstæðuin, sein
liægisárskáldið lijó við og lét ekki
níða úr sér skáldgáfuna eða hainla
sér frá að ráðast í tvö stórvirki, sein
seint gleyinast, þólt fæslir lesi nú
orðið Paradisarmissi né Messías. Með
þeini þýðinguin ruddi séra Jón slóð,
sem aðrir runnu síður. Fyrir það af-
rek álti séru Jón það skilið að minn-
ingu lians væri sýnd sú ræktarsemi
og virðing, sem gert er með riti
vígslubiskupsins. Auk þess sem
saga liuus er ull sérstæð og minni-
leg, þótt liún sé ekki ýkja viðburða-
rík á ytra yfirborði þegar á líður.
Seint fyrnast líka suniar ljóðperl-
ur Jóns Þorlákssonar eins og um
fylgikonuna (fátæktina) og kálfinn
á Bægisá (drenginn), sem hann
mátti ekki eigna sér.
All niargar prentvillur eru ínesta
lýti binnar góðu, myndskreyttu
bókar.
Krist ján Úluson:
FERHENDA
Bókaútgáfa Menningarsjóiis 1963
Pliu af smábókum Menuiugarsjóðs.
Um bundruð ferskeytlur cftir ]Jing-
eying, vuldar af Hannesi Péturssyni.
Allt góðar vísur, þótt stiinar fiilni
eins og gengur i ljóma annarra.
Hér eru tvö sýnishorn:
Innst í brjósli átti eg
—• eins og binir fengu —
linoða, sem mér vísur veg,
en virli það að engu.
Kannað bef eg kalt og lieitt
kátur meðal gesta.
Nú er liara eftir eitt
— ævintýrið niesta.
Ef til vill bezta vísan: Góða,
injúka, gróna jörð, hefur áður birzt
í Kirkjuritinu.
Til lesendanna
Stjórn Prestafélagsins liefur ákveSið að ráða ritnefnd til
aðstoðar ritstjóranum. Skipa liana þeir séra Bjarni Sigurðsson
á Mosfelli, séra Jón Hnefill Aðalsteinsson á Eskifirði, séra
Kristján Búason á Ólafsfirði og séra Sigurður Kristjánsson,
prófastur á Isafirði. Tilgangurinn er sá, að gera efni ritsins
fjölbreyttara, afla fleiri frétta, innanlands og utan og, styðja
að ýntsu, sem til hóta horfir. Ritnefndarnienn eru valdir sinn
úr hverjum landsfjórðungi með það fyrir augum að treysta
böndin við alla söfntiði landsins og hafa nánara samband við