Kirkjuritið - 01.11.1969, Blaðsíða 15

Kirkjuritið - 01.11.1969, Blaðsíða 15
KIRKJUIUTIÐ 397 eittlivað sé nefnt, þótt liann yrði að fara allra sinna ferða 1 iijólastól. Og það var eftirtektarvert, liversu ánægt og glatt betta fólk var við vinnu sína. Það er meira en segja rná um l>á, sem heilbrigðir eru. Það sem einkenndi þetta starf var það sama og einkennir a,,t djáknastarfið yfirleitt. Hinn gagnkvæmi skilningur milli sJÚkra og lieilbrigðra. Hversu smár og lítils megnandi sem sJÚklingurinn kann að virðast, er alltaf litið á liann sem sjálf- staeðan einstakling, sem befnr möguleika á að standa á eigin iútum og bjarga sér sjálfur. Og bonurn er hjálpað til þess á l)ann liátt, að bann finnur, að ekki er verið að vinna neilt ffnstukaverk á lionum af liálfu hins opinbera eins og oft vill V)ð bera á stofnunnm, sem reknar eru á vegum ríkis eða ^asjar. Hér öðlast bann fljótt þá vissu, að hann getur hjálpað Ser sjálfur að mestu og séð sér farborða og sú lijálp, sem l'ann fær þar til, er látin í té af bróðurlegum kærleika og iórnfýsi en ekki veitt fyrir ákveðið gjald og tíminn, sem til Pess fer ekki mældur í stundum. heir vinna vissulega sannkallað líknar- og þjónustustarf í anda Krists, djáknarnir. Allir þeir, sem lokiö liafa djáknanámi í Rummelsberg eru 1 einu bræðrafélagi, bvar svo sem þeir annars kunna að starfa. kjöldi þeirra fer stöðugt vaxandi og eru þeir nú um 700 tals- Uis. Þeim fækkaði mjög á stríðsárunum, vegna þess hve margir Safu sig fram til starfa við lijúkrun og til lijálpar þar sem 'l£ettan var mest. Þeir eru dreifðir víðs vegar unt lieiminn V,Ú niargvísleg bjálpar- og líknarstörf. Þegar þeir svo sakir a,durs verða að í áta af starfi, koma þeir aftur til Rummels- ^erg til að eyða þar ævikvöldinu. Enda liafa margir ekki att annað eiginlegt beimili. Þar njóta þeir umönnunar yngri 1)ræðra síðustu æviárin. Annað bvort ár liittast bræðurnir, þeir sem geta því við '°niið, en liitt árið koma börn þeirra saman. Milli bræðranna 'ikir eitt allslierjar bræðralag og gagnkvæm hjálpsemi. Ef 'k einn bróðir á mörg börn en annar engin, þá lætur sá, Sein engin börn á liinn fá bluta af launum sínum til að létta jtndir með heimili hans. En djáknarnir í Rummelsberg mega vænast. En áður en þeir fá leyfi til að ganga í hjónaband 'erða væntanlegar eiginkonur þeirra að liafa dvalið að minnsta
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.