Kirkjuritið - 01.11.1969, Blaðsíða 37

KIRKJURITIÐ
419
Auðvitað lilýtur kirkjan að inna af liendi félagslega þjón-
Hstu, — diakonia hefir ávallt verið snar þáttur í starfi lienn-
ar> -— en hún má ekki leggja svo mikla áhrezlu á þetta, að
liun geri prestana almennt að djáknum.
Auðvitað á kirkj an að styðja alla góða viðleitni og verk, —
ai'ðvitað getur fjölhæfur maður í prestastétt með ýmsum hætti
°rðið að liði, — svo hefir jafnan verið og lilýtur að verða. —
|íonuni eru enda sem slíkum ýmis störf falin, — athafnir
'ans sumar og verk hafa lögformlegt gildi. En hlutverk prests-
"'s sem slíks er eitt og raunverulega aðeins eitt: að flytja og
,l'lka Guðs orð í liinum ýmsu aðstæðum mannlífsins, — öllum
ahlursflokkum.
^œri það ekki svo, að fagnaðarerindið her að liirta og lioða,
~~ og að til þess þurfa menn undirbúning og einbeitingu (flest-
" a- m. k.), þá væru engar prestsstöður til. Og ég liygg sem
afíh að ein lævíslegasta freisting nútímaprestsins sé sú að
leSgja meira upp úr ýmsu öðru en liinu eiginlega ]»restlega
starfi.
^Hitt er svo annað mál, að breyttar aðstæður krefjast J»ess,
1' auk venjulegra sóknarpresta, liafi kirkjan á að skipa sér-
'"'ku og sérþjálfuðu starfsliði að einliverju marki. -— Hún
j(ar' '• d. að hafa í ]»jónustu sinni menn, er hafi aðstöðu og
""náttu til ]»ess að liagnýta fjölmiðlunartæki nútímans. Hún
1 r' að halda uppi starfi á sjúkrahúsum, meðal fanga og
^"'"'rra þeirra, er í erfiðleikum eiga með einhverjum liætti, —
' <l Inirfa á sérstakri leiðsögn að lialda. Og það er m. a. þetta
slí ' 'r'r va^'r með hugmyndinni um Kristnisjóð, er nú um
°'ð hefir verið eitl af höfuðáhugamálum íslenzku kirkjunn-
" "ð fá fram.
| kristindómurinn ekki félagslegt afl, verði liann ekki til
I ' 'ss að umhreyta og bæta mannlegt samfélag og líf, ]»á er
s|^'"" einskis virði, segja menn, og það er rétt. En að því
aj'h sem guðsþjónustan, hænargjörðin og lofsöngurinn,
'o 0g sakramentin, er sniðgengin, — að því skapi missir
k.|an mátt sinn og möguleika á l»ví að umbreyta mönnum
r "æta þá til rótar. Til þess dugir ekki góður félagsskapur
"• I il þess verður maðurinn að opna hug sinn öðrum
"'aatti
"'adi.
og meiri, — og að þetta verði í verulegum og vaxandi
er <‘ina vonin um batnandi hoim.