Kirkjuritið - 01.11.1969, Blaðsíða 22

KIRKJURITIÐ
404
sér.“ Það virðist vera skýringin á því furðulega fyrirbæn, a°
oft þraukuðu veikbyggðir menn betur af fangabúðavistina
en miklir lireystiskrokkar.“
Höfundur segir ítarlega frá því liýérnig umhugsunin uii'
konu lians varð honum til bjargar. Vissi liann þó ekki bvort
liún var lífs eða liðin.
Hann lýsir einni liinni ömurlegu morgungöngu til vinnunn'
ar. Froststormur. Nagandi sultur. Svipuliögg. Kvaladagur fram-
undan.
En liann lifir í anda samfundi við ástvinu sína.
... „Ég tala við hana. Ég lieyri hana svara, ég sé liana brosa,
lít livatningar og huglireystingartillit liennar. Segjum að þa^
sé ímyndun, en samt stafar meiri birta af þessu tilliti lienna'
en sólinni, sem er að færast á loft. Mig hrífur þessi liugsun-
Nú skynja ég í fyrsta sinn á ævinni þau sannindi, sem sV<’
ótal skáld liafa lofsungið og fjöldi liugsuða lýst sem kóroiu'
þekkingarinnar, það sein sagt, að kærleikurinn sé það æðsta
og mesta, sem menn geta öðlast. Ég skil meiningu þess mikd'
vægasta, sem mannleg hugsun, ljóð og trú geta lýst: endur-
lausn sköpunarinnar vegna kærleika og í kærleika“ .. •
vera öreigi og eiga þó allt. ..
„Nú skil ég inniliald orðanna: Legg mig sem innsiglishriUr
við lijarta þitt.. . því að elskan er sterk, eins og dauðinn-
(Ljóðaljóðin 8,6)
1 samanþjöppuðu máli sagl: Sakir ástar sinnar öðlaðist
Frankl skilning á því, að honuni var skylt að leggja sig alla'1
fram um að lifa allt af. Lífið liefur sinn tilgang, jafnvel þ('r:"
þjáningin er altækust.
Kenningargrundvöllurinn
LFm liann fjallar síðari liluti hókarinnar. Hér er aðeins f®rt
að grípa niður á stöku stað og tilfæra örfáar glefsur, lausleg*1
túlkaðar.
Amerískur læknir spurði: „Hvaða stefnu fylgið þér?“
„Ég svaraði: -— „Ég hef mína eigin kenningu. Hún kallasj
logoterapi. „Getið þér í stuttu máli sagt skýrt hvað logoterap’