Kirkjuritið - 01.11.1969, Page 29

KIRKJURITIÐ
411
°S jafnframt lofsælasti söngvarinn. Og hún samdi ljóð og
lög, sem náðu feiknarlegum vinsældum.
Hún hefur sagt sögu sveitarinnar í bókarkorni. Frásögnin
er lipur og lifandi, laus við allan liátíðleik, því síður vottar
fyrir predikunartón. Stíllinn og andinn er í samræmi við
niynd höfundarins, sem lýsir miklum þokka, ríku gleðibragði,
etnlægum lilýleika.
Joy rekur ekki sína eigin sögu. Getur þess aðeins að hún
er upprunnin í Hjálpræðishernum og menntuð til starfa á
Vegum lians. A námsárum sínum lifði hún „eitt augnablik
I'elgað af himinsins náð“. Segist aldrei hafa verið söm síðan.
Heti ekki hugsað sér neitt sorglegra en fara á mis við það.
t*að er uppspretta þeirrar gleði, sem hún fullyrðir að mest
kafi hrifið áheyrendur Joystrings.
Fáar, ef nokkrar, „bítla“sveitir liafa sópað að sér fleiri
l'lustendum og verið klappað meira lof í lófa en Joystrings,
sem var þó af öðrum anda. Fór sveitin víða um lönd og lék
a fjölmörgum og fjarskyldum stöðum: á venjulegum trúar-
sainkomum, úti á torgum, inni á krám, í glæstum gleðisölum,
a sjúkrahúsum og í fangelsum, fyrir háum og lágum. Stærstu
salir rúmuðu oft ekki alla, sem hlusta vildu. Til marks um
Hægðina má geta þes að Bretadrottning heiðraði sveitina
<neð því að bjóða lienni í garðsamkvæmi. Ymiss þakklætis-
'ottur snart þó lijarta Joy enn meira.
Þess verður að geta að sveitin endaði alltal með stuttri
Vltnisburðar- og bænasamkomu, og boði urn, að þeir gæfu
S1g fram, er vildu við hana ræða.
í dyflissu í Wales sagði einn fanganna: — Ég veil ekki
livort nokkuð, sem j)ið liafið sagt eða gjört liefur varanleg
'd,rií á líf nokk urs okkar. IJitt er ég viss um að enginn gat
setið hér í kvöld án þess að liann yrði snortinn af einlægni
ykkar.
Drukkin kona |)reif um liandlegginn á Joy út á götu, að
lokinni santkomu, og sagði: — Ég er ekki góð kona, ég fer
nldrei í kirkju. En ]>að get ég sagt þér, að þið flytjið þann
Ijarstæðasta og fegursta hoðskap, sem ég hef nokkru sinni
keyrt.
Sveitin átti við ýmsan vanda að stríða, eins og gefur að
skllja. Það voru þyrnar á rósunum. Sár vonbrigði á stundum.