Kirkjuritið - 01.03.1970, Side 27

KIRKJUIUTID
121
°Hi(\ gátu á eins skjótt og veifað væri liendi. Það lienti að
l’restar urðu úti og að gæðingurinn stóð yfir þeim önduðum,
í e"ar að var komið. En að jafnaði skilaði liesturinn presti
I ‘^klaust í lilaðið. Og að launum var klárinn leiddur í hlýtt
Hs og honum gefið vel á stallinn — iðulega ihnandi taða. —
ósjaldan fékk li ann brauðköku, eða mjólkursopa til bargð-
rtitis, eða hafra. Margir voru stríðaldir alla vetur — einstaka
°JíU haldnir oftast nær. Því miður.
má gleyma unaðsstundunum er geyst var á grænum
.' '"'dnm eða þræddar mjúkar moldargötur. Eða þeysireið á
Uuju
ޜ
stjörnubjörtum nóttum.
minningar fyrnast ekki.
. 1 er sægur af hestavísum eftir jiresta, þótt ótal liafi urðast
S^eynisku.
hér þrjár af liandaliófi, sína úr liverri áttinni og sprottn-
l'l mismunandi tilefnum.
Bylur skeiðar virkta vel
— vil eg þar á gera skil.
Þylur sanda, mörk og mel,
mylur grjót en syndir lxyl.
Fer eg einn um fölva grund,
frost er undir hófum,
klárinn minn við klakasund
klappar saman lófum.
Berki eflaust hregða má
urn bresti af ýmsu tagi,
en við höfum oröið vinir á
vondu ferðalagi.