Kirkjuritið - 01.03.1970, Blaðsíða 32

126
KIlíKJ llltlTIL)
umiar, Jiegtir liún missir sjónar af Meistara sínnm og marki oíí
ællar að Jióknast heiminum, með Jiví að gerast félagsleg stofn-
im á borð við önnur umbótafélög og stjórnmálasamtök, — eða
vasaútgáfa af þingi binna sameinuðu þjóða.
í þessu sambandi mætti og geta Jiess, að á sl. liausti liélt
Lútberska heimssambandið ráðstefnu í Sviss, Jiar sem ræddir
voru starfshættir kirkjunnar á grundvelli skýrslna frá Lútliersk-
um kirkjum í 9 löndum.
En ráðstefna jiessi var liður í undirbúningnum að Jiing1
Lútberska beimssambandsins, er ludda á í Brasilíu á suim'1
komanda.
Á ráðstefnu Jiessari komu fram margvísleg sjónarmið, eink'
aðstæður ólíkar í þeim lönduin, er úrvinnsluskýrslurnar liöfðu
sent.
Ungur bollenzkur félagsfræðingur sagði ni. a.: „Starf kirkj-
unnar verður að eiga sér ákveðið markmið. Eigi bún það ekkn
leiðir það til þess, að bún yfirtekur almenn viðborf samfélags*
ins. Munurinn verður sá einn, að kirkjan kemst síðar að niður'
stöðum sínum en aðrir. Það sem kom fram á þingi Alkirkju-
ráðsins í Uppsöluni 1968, var í stórum dráttum bið sama og
Truman og hagfræðingar lians böfðu sett frani 1949.“
„Núlímapr(>starnir“
Aktivistarnir, — jieir sem vilja, að kirkjan vafsist margvísleg'
um málum eins og bún gerði fyrr á tímum, telja sig liina einu
sönnu nútímapresta. Sanni nær er, að þeir liafa staðnað í við'
horfum liðinna tíma. Nú eru nefnilega komnir til aðilar, seni
geta gert allt miklu betur en kirkjan sem slík, — allt annað
en J)að að boða Guðs orð. Sem stofnun er kirkjunni það eit*
nauðsynlegt að annast belgilialdið, iðkun trúarinnar, — og svo
kristniboðið auðvitað.
Það er svo óneitanlega táknrænt um áttavillu „nútímaprest-
anna“, að J)eir leggja mikla áherzlu á það að láta leikmenP
predika. Að sjálfsögðu geta leikmenn verið miklu mælskari eP
prestarnir, en boðun orðsins er þó J)að, — og nánast bið eina’
sem prestarnir eiga að vera sérfræðingar í, og með því að fel®
leikmönnum boðun orðsins í messunni, taka einstakir prestat
sér þann köllunarrétt, sern tilheyrir kirkjunni í heild.
k