Kirkjuritið - 01.03.1970, Síða 39

KIRKJURITIÐ
133
Og Tliomas Becket erkibiskup varð einnig fljótlega ósætt-
‘•iilegur óvinur liins konunglega vilja og valds. Og þar eð
'íu'n var bæði virtur, vinsæll og hið mesta ofurmenni á allan
ll,tt urðu átökin bráðlega liin snörpustu.
Hann var dæmdur í útlegð frá Englandi, en þeim dómi
Hgdi bráðlega sættargerð 1170. Og þá gerði Thomas Becket
erkibiskup sér Htið fyrir, sneri aftur til Englands frá Frakk-
^u'di, en skildi sjálfan konung Englands Hinrik II. eftir þar.
^ deihir þeirra blossuðu upp aftur. Konungur lét stjórnast
p a'ðisgcngmini skapofsa sínum, og er hann sór „fyrir augum
/uðs skalf fólk af ótta við ógnþrunginn svip hans, og liann
^TH: 5?p]r ehki neinn, sem vill losa mig við þennan þrælborna
prest?“
Þessi áskorun varð nægileg fjórum riddurum lians William,
eSmahl, Richard og Hugli, þeir liéldu af skyndingu yfir
” Undið“ 0g gerðu sér starfsáætlun í kastala Saltaskógar og
,l£e*ta <lag 29. desember 1170 komu þeir til Kantarabargar.
remjulegar viðræður við erkibiskupinn í höll lians urðu
°g forleikur þ ess drama, sem á eftir fylgdi. Biskup lét
rUl l'ann skildi livorki né sæi áform þeirra, en liélt reisn
n>ni líkt og Cesar forðum í því trausti, að ekkert gæti grand-
Hgn hans og embætti. En þeir gripu til vopna, og hann
ró] ^IVI er vrrtist óskelfdur í hendur þeirra, er hann lagði
^ ega leið sína gegnum klaustrið inn í kirkjuna, en var
°ggvinn til bana þar sem enn heita í kirkjunni píslarvotts-
Það var rökkur, er þeir ruddust þarna að honum allir
tjorii- , ’ 1 i
N' 1 Senu’ en Hugli beitti ekki vopnum sínum.
j . . u varð samvizka allrar kirkjunnar og samúð upptendruð
‘SUuPÍ í liag.
',u þessa atburðar birtast í bókmenntum, stjórnmálum
rík 1StUln' Heira að segja fjöldinn og það var vafalaust álirifa-
tC^ur a^ i°fa Thomas Becket bæði sem píslarvott og
haa lnS ' senn, og þúsundir foreldra láta börn sín bera nafn
u ’ Svo að það verður bráðlega eitt lielzta mannsnafn í kristn-
V j dum víða um heim.
i;ln(l' d1 kirkJunnar var b°rgið yfir veraldlega valdinu á Eng-
pre 1 aiit til daga Henriks III., og afleiðingarnar af liroka
^tavaldsins hlutu að koma í Ijós og liefna sín.
u er það aðeins lítill steinn ferhyrndur, sem minnir á