Kirkjuritið - 01.06.1971, Blaðsíða 23

viJ l ®reniaðarstað eitthvað í óttir
Vlð sem var."
urn^n^'rnar a Grenjaðarstaðarstól
ý . Voru aáttúrlega orðnar ónýtc
leyj e9t var Þó hœgt að sjá, þeg
mátr VQr af yn9ri málning. T.
til k S Q' hvQða spjald hafði he^
ley VeriUm guðspjallamanni. Ei
Éafi!St semna af þvi, sem málc
fótu ' ^ykkt, eins og höndui
Oq U °9 ancHiti, svo að formið sc
Oq Verni9 þetta hafði verið mála
Var ?^°r ^°mi® var yfir að Urðui
sam*3 VS9 au®seð, að þetta var ef
Urfir, +'linann' ^ið höfðum skoði
k>ettaS |°-'nn aður' en ekki gert okk
a§ t J°St' ®reta var svo heilan d<
e' na upp myndirnar á honui
og larnS|k:eytt meS sprautu —
.9 em«leraSur ofn
fiarS ^i s'ðan tQli aftur að Hafnc
Chra;rkiu.09 spyr' hvart Þ'
1 verið nýkomin heim, þeg
þau máluðu hana. Þau segjast hafa
verið komin til íslands fyrir einum
þrem árum.
___ Þú varst búin að gera upp-
drátt að skreytingum í eina kirkju
áður, segir Jón, kirkjuna á Lagafelli.
En þeir völdu allt annað í hana,
blessaðir.
Ég sé, að Jón er orðinn kankvís
á svip.
___ Hún var skreytt, segir hann.
En það var gert með sprautu. — Og
svo hlœr hann dillandi hlátri.
___ Síðan er ég beðinn að mála
kirkjuna í Hafnarfirði, en ekki minnzt
á neina skreytingu. En eftir samtal
við prestinn varð það úr, að við
fengum að gera þetta.
___ Og það varð fyrsta verkefnið,
sem heitið gat?
— Já, en þar á eftir kom langt
hlé.
— Það voru bara tuttugu ár, seg-
ir Gréta.
21