Kirkjuritið - 01.06.1971, Blaðsíða 60

knetti hérlendis. Það er gott og mönnum þókn-
anlegt.
Aftur ó móti eru aðrir menn stundum að
koma í sjónvarp ó sunnudögum, stutta stund.
Þó er kallað, að sé /Jhelgistund,, eða þóttur-
inn ,,á helgum degi". Um þó menn er ekki
nema gott að segja. Aðeins langar fóvísan að
spyrja: Er það satt, sem sagt er, að einhver
í sjónvarpi sé svo vondur við þessa menn, að
þeir megi í engu veita sér neina útafbreytni,
þeir megi ekki kaupa dýrar myndir fró öðrum
löndum, þeir megi helzt hvergi lóta taka
myndir af sér og sínum fylgdarmönnum nema
í sjónvarpssal og þó fyrir engan mun í kirkj-
um? — Vill einhver í sjónvarpi vera svo góð-
ur að svara þessu.
Og hér er spurning til viðbótar: Er það satt,
að einhverjum í sjónvarpi sé illa við fréttir af
íslenzku kristniboði, jafnvel allar fréttir af
kristilegri félagsstarfsemi? Ymsum þykir sjón-
varpið grunsamlega hljótt um flest þess hóttar.
Þar er þó sannarlega sitt af hverju tínt til um
stjórnmólafélög, íþróttafélög og ýmislegt fleira.
KJELL KRISTSBÓNDI
Sigurður Pólsson, skrifstofustjóri hjó Ríkisútgófu
nómsbóka, gerði mikils verðar athugasemdir
við /íGrunnskólafrumvarpið,/ margnefnda hér í
ritinu. Ljóst er, að kristnum mönnum hér ó
landi ber að vera ó verði, er frumvarp þetta
kemur ó ný fyrir alþing. Megi ekki framar
nefna kristindóm eða kristna frœðslu í lögum
um skóla fyrir börn ó íslandi, þó hlýtur sarin-
arlega að vera tími kominn til þess að gœta
að kennileitum. Hvað eiga prestar að gera í
þjónustu þess ríkis, sem er feimið við kristin-
dóm? Og kœrum vér oss um að senda börn
vor í skóla þess ríkis? Hvað skulu þau lœra
í stað kristindóms? Á að svipta oss trúfrelsi
og mannréttindum?
Svo virðist sem einarðir og heiðarlegir
kristnir menn hafi verið full tómlótir um
stjórnmól hér ó landi síðustu óratugi. Afleið-
ingar þess eru glöggar, og kunna þó að verða
enn gleggri, óður en líður. Hlusti menn ó rœð-
ur stjórnmólamanna um þessar mundir.
Mörgum þeim, sem fylgjast með fréttum
fjölmiðla, mun eflaust í minni stjórnarkreppan
í Noregi nú fyrir skemmstu. Þar kom við sögu
maður, sem nefndur er Kjell Bondevik, birtist
raunar ó sjónvarpsskerminum hér heima, og
Kjell Bondovik.
var nœr orðinn forsœtisróðherra norsku ríkiS'
stjórnarinnar. Um sömu mundir varð hann sj°'
tugur. Af því tilefni birtust um hann greinor
í blöðum og mótti af þeim glögglega sjo»
hvílíks trausts og vinsœlda maðurinn hefur
notið hjó mörgum löndum sínum sem stjórn*
mólamaður. Þar kom og fram, að ýmsum 1
Noregi hefði þótt gott —og skemmtilegt að vitn
hann í stóli forsœtisróðherra nú, þegar minnzf
er 200 óra afmœlis leikprekdikarans HonS
Nielsen Hauge.
Enginn einn maður hefur ó síðari öldun1
haft þvílík óhrif ó kristnilíf í Noregi sem Hauge>
Bondevik er talinn Hauge-sinni (Haugianer)-
Hann var dósent í þjóðfrœðum við Hóskólann
í Bergen órið 1965, er hann að flestum óvor
um settist við stjórnvöl í kirkju- og menntn
mólaróðuneyti Noregs. Hann varð þegar fyrir o
köldum andblœstri. Andstœðingar hans höfðu
mjög ó oddi, að hann vœri /;haldinn lífsskoð
un" og því óhœfur kirkjumólaróðherra. En flÍot
lega vann hann sér virðingu og traust mann°
með festu sinni og einurð — og umburðar
lyndi og víðsýni, ef því var að skipta. Ým|S
mjög mikils verð mól komu til kasta hans
á
58