Fanney - 01.12.1905, Qupperneq 8

4
F A N N I -: Y
Dálítil jólasaga el’tir H. Pelcrsen.
NJÓRINN marrar
hátt undir fótum,
manna, sem eru
á gangi eftir göt-
unum. Niður af
þökunum hanga
klakapípurnar glitrandi í Ijós-
hirlunni. Fjöldi fólks í skjól-
góðum vetrarklæðum strevmir
fram og al'tur eftir götunum fram
hjá uppljómuðum búðargluggun-
um, nálega allir með smáhögla,
- auðsjáanlega gjaíir, sem þeir
hal’a kevpt til að gefa á jólunum.
Við hrú eina fjölfarná í horg-
inni sLaðnæmist 10 ára gömul
stúlka, þrátt fyrir kuldann og
storminn, sem æðir el'tir götunni
og næðir gegnum þunna og slitna
sjalið liennar.
Kn hún má til að dvelja þar
alllanga stund, af því að þarer
fjölfarnasl og því mest líkindi
til að hún geli selt lilhúnu hlóm-
in, sem hún helir á hoðstólum.
I livert skifti sem einhver gengur
l'ram hjá, réttir hún út höndina
með hlómunum ogsegir: »Rlóm-
skúfur á 10aura!« Þetla endur-
tekur hún í hið óendanlega,
hálfskelfur al’ kulda, en það tjáir
ekki að hugsa um það, hún má
til að selja öll blómin. Þegar
liún lór að heiman, hafði móðir
liennar engan mat handa henni
()g systkinum liennar tveimur,
og þau bíða hennar sjálfsagt
með óþolinmæði. Siðan heflr
lnin staðið þarna, án þess að
neyta nokkurs, nema eins eplis,
sem henni var gefið.
I’að ei' lílið, sem hún gelur
selt, veslings litla stúlkan ; menn
eiga annríkt og nenna ekki að
fara ofan í vasa sinn eftir pen-
ingum í þessuin kulda ; en vissu
þeir, hve mikla iðni og fyrirhðfh
þessi óhreyttu blóm hafa kostað
— vissu þeir, að marga daga
he.íir jmrft til að húa þau til,
og að fátæk móðir verður að
fara á mis við brauð handa sér
og hörnumim sinum, þangað til
blömin eru seld vissu þeir,
að heimilisfaðirinn varð sakir
atvinnuleysis að fara hurt úr
borginni, til |)ess að Ieita sér at-
vinnu annarsstaðai’, en skildi
eftjr konuna, sem verður að sjá
fyrir sér og liörnunum eftir því
sem hún bezt getur — þá er
ekki ólíklegt, að þeir, sein ein-
hverja meðaumkunartilíinningu
bal’a, mundu, þrátt fyrir kuldann
og annirnar, stanza og geta séð
af ofurlitlu banda litlu slúlkunni.
Það er þegar farið að fækka
fölki á götunni, og hún sér, að
það er árangurslaust að standa
þarna lengur. Hún snýr því