Fanney - 01.12.1905, Síða 38

Fanney - 01.12.1905, Síða 38
FANN E Y. 34 Jólasag'a úr sveitinni. |/«AÐ var komið aðfanga- I yf dagskvöld. Þetta kvöld, "ib sem ég liafði hlakkað svo mikið til í langan, langan tíma, var nú loksins komið. Pað er að segja, það var orðið dimt og lníið að kveikja í bað- stofunni, en kvöldið sjálft, jóla- nóttin, var í raun og veru ekki komið. IJeir lyrstu voru lárnir að hafa fataskifli og þvo sér í framan; en það var auðvitað .byrjað svo snemma lil þess að aðrir gælu fengið þvottabalann á eftir þeim, því það voru vísl ekki til nema tveir eða þrír á heimilinu, — lianda yfir 20 manns. Allur fjöldinn af fólkinu var því óþveginn og ógreiddur enn þá og kvenfólkið var all í mesta annríki. En vinnumennirnir voru búnir að útiverkunum og komnir inn, en þótt þeir mætlu nú eiga lrítt, voru þeir ekki farnir að nota það, því víða þurfti enn þá að taka til hendinni. Nema einn; það var Siggi sonur Jóns gamla Torfa, fjármannsins. Hann sat með ljóstíru á kertisstúf fram í bæjardyralofti og var að skafa á sér kjálkana með ryðguðum rakhníf. Síðan ég stækkaði, hefi ég oft hugsað um það, hvað aumingja maðurinn muni liafa hlolið að leggja á sig fyrir tæki- færið. Dagurinn hafði verið ósköp langur og leiðinlegur; það var diirít í lofti með hríðarhraglanda, en ekki miklu frosti, og það var ei.us og kvöldið ætlaði aldrei að koma. Líklega hefir fáum fund- isl sá dagur langur öðrum en mér, því þykk viðrisdagur í svart- asta skammdeginu á Norðurlandi er þó ekki langur. .1 ú, tveim- ur manneskjum lil hefir líklega lengt eftir kvöldinu. líg varð að hala fyrir mér einn mest-allan daginn, því eldri hræður mínir voru í ýmsum snúningum með fullorðna fólk- inu og sumir voru sendir á aðra bæi ; við vorum 5 systkinin og ég var yngstur. Ég var því að dunda úti og fór einförum og beið með þolinmæði lengi vel eftir kvöldinu. En svo leiddist mér, og þá þurfti ég að taka mér eittlivað fyrir hendur, sem veigur var í, og fór því að renna mér ofan harða hjarnbrekku í túninu, fyrst á sleðakríli, en svo brotnaði hann, og eftir. það rendi ég mér á rassinum, en velli mér stundum. íJella gekk nú alt saman slysalausl, þangað til einu sinni, að ég lenti eill-

x

Fanney

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fanney
https://timarit.is/publication/463

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.