Fanney - 01.12.1905, Blaðsíða 43

FANNEY.
39
ingskoss. En svo hvarf hann.
Ikið greip mig undir eins, að
þetla hefði verið jólasveinn, því
ég vissi ekki annað en að aÚir
karlmennirnir væru inni í bað-
stofunni, og mér sýndist þetta
þó vera karlmaður. Og því var
liann að kj'ssa Boggu — þarna
i myrkrinu, livað átli það að
þýða? Eg var svo niðursokk-
inn í að liugsa um þetta, að ég
gleymdi hreint að gera henni
bilt við, þegar hún kom að
stiganum.
En hvort sem Bogga liefir nú
verið eitthvað óstyrk, eða hún
liefir llýtt sér of mikið, það
veit ég ekki, en nokkuð var það,
að henni fipaðist í stiganum,
svo að liún misti diskinn og
heil skriða af laufabrauði og
alls konar jólasæigæti valt ofan
í göngin.
Bogga ílýlli sér að tína þelta
saman og var kafrjóð út undir
eyru. Og nú kom ég lienni til
hjálpar. Hún var önug og spurði,
því ég slæði þarna eins og draug-
ur. En svo varð hún blíðari,
og seinast lofaði lnin mér tveim-
ur laufakökum, ef ég þegði yfir
því sem ég hel’ði séð.
Hún hlaut að meina jóla-
sveininn. —
Nú voru jólin komin fyrir al-
vöru. Allir sátu yfir hrokafull-
nm diskum af jólamat, og svo
kom mjólkurgrautur á eftir.
Kertaljósin brunnu á rúmstoklc-
unum, á hillum og borðum og
hvar sem annars var liægt að
láta þau, og það var svo bjart
i baðstofunni, að ég átti lengi
vel erfitt með að líta upp. Eg
var orðinn spakari við jólamat-
inn og hafði það nú lielzt mér
til slcemtunar, að renna augun-
um um baðstofuna og líla fram-
an í hvert andlit.
Þar á meðal leit ég framan í
Sigga. Eg liorfði nákvæmlega
að, hvort hann hefði nokkurs-
staðar skorið sig, þegar hann
var að raka sig. En það var
ekki. Hann hafði meira að
segja prýkkað mikið við það og
mér leizt óvenjulega vel á hann
þetta kvöld. Hann var líka í
sparifötunum, og það var hann
annars svo sjaldan. Hann var
knálegur maður og karlmann-
legur, og ég vissi, að pabba lík-
aði vel við liann. Þeir sátu
saman á rúminu sínu, hann og
faðir hans, og inig furðaði á
því, að ég liafði ekki heyrt Jón
Torfa segja eitt einasla ljóll orð
síðan hann kom heim. Það
hlaut að vera af því,. að nú
voru jólin. En þeir voru svo
óvanalega hljóðir, feðgarnir, að
það var eins og þeir byggju yfir
einhverju,
Eftir matinn var farið að fara i
jólaleiki. Baðstofunni var þrískift,
þannig að lijónaherbergið var
í öðrum endanum, svo var mið-
baðstofan og svo stórt berbergi
í hinum endanum. Allir tóku
þátt í leikjunum nema pahhi og