Prestafélagsritið - 01.01.1924, Síða 71

Presiafélagsritið.
Sadhu Sundar Singh.
67
opinberar Sundar Singh Krist sem frelsara syndugs manns,
þess vegna elskar hann Krist enn meira en sjálfa biblíuna.
Og því trúir hann biblíunni, af því að hún opinberar honum
þann höfuðsannleika, sem hann einnig sjálfur hefir reynt í
trúarsamfélagi sínu við frelsarann, trúarsamfélagi, sem verður
til og helst við fyrir sífelda bæn.
Bænin er þannig hinn aðalgrundvöllur sannrar Krists-þekk-
ingar. Hún er aðaluppspretta hins dulræna, innilega trúarlífs
Sundar sjálfs. Hún er honum alt. I bæninni fann hann Krist.
Hún var honum lykillinn að nægtabúri Guðs náðar, sem veitti
þyrstri og örmagna sálu hans þann frið og þá gleði, sem
hann hvergi gat fundið í trúarbrögðum hindúismans. Og úr
óþrjótandi undralind bænasamfélagsins jós hann þrek og kraft,
til þess að standast allar freistingar og þola hinar ótrúlegustu
þrengingar og nauðir. Það er því eðlilegt, að bænin sé megin-
atriði kenningar hans, enda er kristindómurinn að hans áliti,
fyrst og fremst og ekkert annað en bænalíf í Jesú Kristi.
Margir misskilja, að áliti Sundars, algerlega eðli og tilgang
bænarinnar og halda að bænin sé, að biðja Guð um einstakar,
ákveðnar gjafir. Þessvegna veldur bænin svo mörgum von-
brigðum, af því að menn fá ekki ávalt þessar þráðu gjafir. En
þessi er ekki tilgangur bænarinnar. Hann er sá, að fá Guð
sjálfan, gjafarann allra góðra hluta, öðlast hlutdeild í guðdóm-
legu lífi hans. »Fyrstu tvö árin eftir afturhvarf mitt«, segir hann
á einum stað, »var eg vanur að biðja um ákveðna hluti. Nú
bið eg um Guð sjálfan. Hugsum oss tré hlaðið ávöxtum, og að
vér yrðum að kaupa eða sníkja hjá eigandanum, til þess að fá
eitthvað af þeim. Þetta yrðum vér að gera á hverjum degi til
þess að fá einn eða tvo ávexti. Ef nú tréð sjálft yrði vor eign,
þá ættum vér og alla ávexti þess. Þannig munu allir hlutir á
himni og jörðu verða vor eign, ef vér eignumst Guð sjálfan«.
Sjálf bænheyrslan er því ekki sama og uppfylling einstakra
óska mannsins, veiting einstakra gjafa, er maðurinn þráir. í
bæninni sameinast Guð sálu mannsins, það er bænheyrslan.
En bænheyrslan er bundin ákveðnum skilyrðum. Hún er öll
undir hugarfarinu komin. Það verður að vera algerlega and-