Nýjar kvöldvökur - 01.09.1908, Blaðsíða 1

BEN
[Franih.]
VI.
Fullur mánuður er nú liðinn síðan Ben Húr
fór frá Antíokkíu, og fór út í eyðimörkina með
ættarhöfðingjanum. Þótt tíminn væri ekki lang-
ur, hafði mikil breyting á orðið um suma hluti:
ValeríusGratus hafði verið settur frá landsstjóra-
hgn sinni, og Pontíus Pílatus verið settur í
lians stað. Símonídes hafði orðið að láta við-
skiftastjóra sinn í Rómi greiða Sejanusi, sem
öllu réð hjá Tíber keisara, 5 talentur, til þess
að koma valdarbyltingu þessari af stað, því að
með því móti var hættuminna fyrir Ben Húr
að halda til í Jerúsalem. Til þess var varið
þeim 5 talentum, er Drúsus og félagar hans
urðu að greiða í veðfé. En um veðfjárgreiðlslu
Messala var enn ekki komið svar frá Rómi.
Pontíus Pílatus byrjaði á því að erta Gyð-
lnga til. Hersveit sú, er koma skyldi í stað
setuliðsins í Antoníukastala, kom inn í Jerú-
salem á náttarþeli. Næsta morgun sáu borgar-
búar, að múrveggir þessa gamla kastala þeirra
hengu fullir af myndum keisarans, og af ern-
>num rómverska. Varð af þessu uppþot mikið
°g voru sendir senáimenn til Pontíusar Pílatusar.
Fl Sesareu, til þess að biðja hann að taka
°fan merki þessi, sem allir höfðu mestu and-
stygð á. Fyrst lét hann hermenn sína umkringja
sendimennina; en þei- sögðu að fyr vildu þeir
allir deyja en hverfa heim aftur erindislausir.
Lét hann þá undan, og lét flytja herkumblin
fi' Sesareu, enda höfðu þau verið geymd þar
a meðan formaður hans sat þar að völdum.
^ttur á móti gerði hann aðrar ráðsstafanir,
sem öllum féllu mjög vel í geð. Hann hafði
iagt svo fyrir, að ransaka skyldi öll fangelsi í
Jei'úsalem, gera skrá yfir alla bandingja og af-
örot þeirra. Fundust þá ýmsir menn, er allir
höfðu haldið dauða, og mörg hundruð manna
sem engar sakir höfðu verið á bornar; var þeim
ölluui slept.
Nú átti og að senda eina slíka skrá frá
HÚR.
Antoníuvígi, því að bygging sú var bæði vígi
og dýflissa. Foringi sá, er þar skipaði fyrir, sat
í vinnu stofu sinni, og las yfir skrána, áður
en hann setti nafn sitt undir hana og sendi
hana til Pontíusar Pílatusar. Sat Pílatus þá í
höllinni á Síonsfjalli, Pá var honum sagt, að
Gessíus fangavörður vildi fá að tala við hann.
«Láttu hann koma inn» sagði foringinn.
«Þú mátt eigi reiðast, foringi» sagði fanga-
vörðurinn, «þó að eg komi, en eg hefi fundið
fangaklefa, sem eg vissi ekki af að væri til.
Og það eru menn í klefanum.«
«Hvað —hvað er þetta?" sagði foringinn.
Pú hefir verið hér fangavörður í átta ár, og
þekkir ekki fangaklefana!»
«Sá klefi, sem eg er að tala um, finstekki
á uppdráttunum« — og hann breiddi út þrjú
lúin bókfellsblöð þar á borðinu. Hérna er upp-
dráttur af fangaklefunum á neðstu gólfunum,
eins og sjálfur Valeríus Gratus hefir aflient
mér þá» sagði hann, og benti á eitt bókfells-
blaðið. «Sjáðu nú til, hérna eru 5 klefar, og
um fimta klefann setti Valeríus Gratus mér —
það eru á að gizka átta ár síðan —fyrirskip-
anir á þessa leið: «í fimta klefanum sitja
þrír hættulegir landráðamenn sem hafa snuðr-
að upp mikilsvarðandi leyndarmál ríkisins. Þeir
voru blindaðir, tungan slitinn úr munni þeirra
og dæmdir hingað æfilangt. Vatni og fæði
skaltu skjóta inn til þeirra inn í gegnum litla
gatið á múrnum, en dyrunum máttu aldrei
upp ljúka*. »En ef þeir deyja* sagði eg.
»Svo látum klefann verða gröf þeirra» svaraði
hann; «til þess eru þeir vistaðir þarna. Klef-
inn er pestnæmur af líkþrá — þú skilur líklega!«
Svo mælti Valeríus Gratus.«
«Nú, jájá, og hvað svo meira?» sagði.for-
inginn óþolinmóður.
»Pegar skipunin kom svo frá nýja lands-
stjóranum að athuga skyldi fangaklefana, lauk
25