Nýjar kvöldvökur - 01.09.1908, Blaðsíða 9

BEN HÚR.
201
að hafði safnast um nóttina. Sérstaklega tók
hann þar eftir hóp af sterklegum, hraustlegum,
ungum mönnum, öllum frá Galíleu; Hann fór
að hugsa um það betur —þar var það einmitt,
sem hann vonaði að hann fengi bezta hjálpina
h'l þess, er hann hafði í huga, að berjast fyrir
máli hins nýja konungs. Seinast gekk hann til
Þeirra, og var að eins nýbyrjaður að tala við
e,nn þeirra; en þá kom maður inn í garðinn
a harða hlaupi, og æpti hátt:
“Rabbíarnir og öldungarnir eru á leiðinni frá
mnsterinu til Pílatusar. Komið —komið og ver-
ið fljótir!»
Allir þyrptust í kringum hann. «Hvað geng-
urá?»
«Pílatus vill taka kostnaðinn til nýju vatns-
•eiðinganna af musterissjóðnum.«
«Taka peninga af hinum heilaga sjóði!« —
«Af fjársjóði Drottins* — Látum hann ekki dirfast
að taka einn sikil af því.»
«Komið þið—komið þið!» æpti maðurinn,
«hópurinn er allur kominn yfir brúna, og allur
hærinn er á fótum og fer á eftir.«
Allir karlmenn fleygðu þegar af sér yfir-
höfnum sínum og stóðu nú berhöfðaðir, í erma-
isusum nærkyrtlum, eins og við vinnu sína,
hvert sem var út á akri, eða við fjárgeymslu
eða fiskiveiðar.
Ben Húr varpaði og af sér ytri klæðutn.
«Haldið þið það verði úr því bardagi?» sagði
hann.
«Já, við varðliðið.»
«Er það herdeildarlið ?«
»Hverjum öðrum geta Rómverjar treyst?»
«Hvaða vopn hafið þér?«
Enginn gegndi. Allir þutu af stað.
Gestahúsið var í nýja bænum, Beseta, eins
°g áður er getið. Þegar þeir komu upp að
ðómhöllinni (Prætoríum, svo kölluðu Rómverjar
höll Heródesar á Síonsfjalli) urðu þeir að fara
yhr dældirnar norðan og vestan við musterið,
keygja í kringum Akra-hæð, og svo til Marí-
anna-turnsins. Paðan voru aðeins fáein skref
að hallarhliðinu. Á leiðinni höfðu margir bæzt
1 hópinn, sem höfðu heyrt hvað var á seiði.
Þegar þeir komu að hliðinu, voru Rabbíarnir
og öldungarnir komnir inn í skipulegri röð.
Lýðurinn stóð úti og lét ófriðlega. Höfuðs-
maður einn stóð með brugðnu sverði, og varði
hallardyrnar, og var með honum sveit her-
manna. Hliðið var opið og fólkið streymdi út
og inn.
Hvað er um að vera hérinni?» sagði Galí-
lei nokkur við einn þeirra, sem út kom.
»Ekkert» svaraði hann. »Rabbíarni>' heimta
Pílatus til viðtals, en hann neitar þeim um á-
heyrn. Þeir hafa aftur gert honum þau boð
inn, að þeir fari ekki fyr en þeir nái tali af
honum. Og svo standa þeir þar og bíða.»
«Við skulum fara inn,« sagði Ben Húr.
Þeir komu þar inn í garð; þar var röð af
trjám og bekkir undir. Þeir beygðu til hægri
handar, og komu þar áauðan.ferhyrndan blett.
og var bústaður landsstjórans vestan við blett
þenna. Úti fyrir honum var mesti fjöldi manna
á gangi, og var hópurinn órór mjög; þeir
störðu allir á dyr einar, sem voru í forsaln-
um, en hann var breiður mjög og blasti við.
Dyrnar voru lokaðar, og forsalurinn fullur her-
manna. Þrengslin voru svo mikil, að Galílearn-
ir komust ekki áfram. Næst forsalnum mátti
sjá vefjarhúfur rabbíanna við og við bregða
fyrir. Við og við var kallað upp: «Ef þú vilt
verða landsstjóri vor, Pílatus, svo lofaðu okk-
ur að sjá þig. Komdu hérna út, Pílatus.» Mað-
ur nokkur eldrauður í framan af vonzku, braut
sér leið í gegnum mannþröngina með olbog-
unum og urgaði: «Nei, hér er ekki ísrael að
neinu metinn. Við erum ekki í meiri metum
hér á þessum heilaga stað, en hundarnir í
Róm.«
«Ætlar hann ekki að koma út?»
«Hann? Hann er núbúinnað neita þrisvar
sinnum.»
Hvað ætla Rabbíarnir að gera til?«
«Það sama, sem þeir gerðu í Sesareu, —
bíða, þangað til hann heyrir mál þeirra.«
«Hann dirfist þó Iíklega ekki að ræna must-
erissjóðnum ?»
Það er nú ekki gaman að ráða í það. Hafa
26