Nýjar kvöldvökur - 01.09.1908, Blaðsíða 21

BÓKMENTIR.
213
frjálsir glaðir fagnandi
fram á heiðar siki.
ÖIIu magrara má það ekki vera til þess
að það sé ekki við ris. Og nærri því skopiegt
er það, að sjá þessa vísu á bls. lll.um mann,
sem kvað um höf.
Leirhnoð er þín Ijóðagrein,
lengst frá bragarsnilli:
hvergi finst þar hársbreidd ein.
hortittanna á milli.
Pað höggur svo nærri skáldinu sjálfu.
Nokkuð er af eftirmælum í bókinni, og eru
þau mörg heldur lagleg, en ekkert nýtt í þeim,
sem heldur ekki er von. Pau eru öll ort í
gömlum stíl —fyrir 30-40 árum hefði þau ver-
ið allgóð Norðanfara-eftirmæli.
Rað eina sem er gott við bókina er það,
að í gegnum hana alla gengur góður og kristi-
egur andi, fullur af trú og guðstrausti; það
er hið eina, sem vegur þó nokkuð á móti
öllum hinum andlega veimiltítuskap höfundar-
ins. Leiðarorð fylgja bókinni, og er höfundur-
inn allrogginn yfir því að hafa gefið út bók
þessa. En því miður er það hann einn, sem
hefir verið það. Pað er að sönnu víst, að
það var ekki hægt að meina höf. að gefa út
þetta Ijóðasafn sitt, fyrst hann sárlangaði svo
til að sjá það á prenti, en blóðugt er til þess
að vita að miklu fé sé varið til slíks. Landið
hefir að sönnu ekki stórskaðazt á útgáfunni, því
að bókin mun hafa gengið lítið út. En stórum
hefði það verið betra fyrir alla, og einkum þá
höf. sjálfan, að þessi blöð hans hefðu feng-
ið að liggja kyr í borðskúffu hans, heldur en
að takast þessa ferð á hendur. Hann hefði þá
getað haft ánægjuna af að lesa þau sjálfur, en
aðrir losast við leiðindin.
Eg hefði nú ekki verið svona langorður
nrn «Hörpu« Baldv. Bergv. ef eg hefði ekki
ætlað mér að hafa hana að einskonar sýnis-
horni. Hún rann fyrst af stokkunum, en síð-
ar hafa aðrir rent í kjölfarið, þegar hún vatt
upp seglin. Skal hér að eins getið tveggja smá-
bóka:
Fáein kvœði eftir Sigurð Málmkvist. Rvik
1906.
Hekla. S. E. Málmkvist. Rvik. 1907.
Málmkvist þessi er svo nauðalíkur Baldv.
Bergv., að eg þarf ekki aðeyða mörgum orð-
um að honum. Sízt er honum léttara um Ijóða-
gerðina, og efnið jafnan ærið smávaxið, ef
annars er nokkur sjálfstæð hugsun í vísum
hans. En það vantar hann þó á við Baldvin
að hafa nokkra ákveðna undiröldu hugsana
sinna. Rað sézt ekki að hann hafi neitt í höfð-
inu, nema bara að yrkja. Og þá fer það stund-
um svo, að ærið lítið verður um hugsun og
vit. Mikið af Heklu er eintómt lausavísnasafn,
ein vísa prentuð á blaðsíðu, og er það ærið
nóg á sinn hátt. Eitt ijæmi skal eg tilfæra úr
miðri fyrri örkinni (kverið er blaðsíðutalslaust,
eins og sumar skrautútgáfur gerast). Rað á víst
að vera vísa gerð til stúlku :
Mér sýnist, þó ei sértu bleik,
sé svektur æskuroði,
eins og væri eitthvað smeyk
brátt upprís friðarboði.
Hver vill nú ráðast í að reyna að skilja?
Eða á öðrum stað:
Lífið manns um lífsins veg
leikur alla vega,
þó mörgum gleymi, man æ þig
meyjan elskulega.
Er ekki nóg komið af svo góðu? Fyrir 20
til 30 árum var það venja að jafna því, sem
þótti tilfinnanlegastur leirburður, við Símon
Dalaskáld, sem mörgum miðaldra mönnum og
eldri er að góðu kunnur. En svo mikla form-
gáfu hafði þó Símon, þó ekki væri skáldleg-
um hugsjónum fyrir að fara, að skör hærra
stóð hann en þessir báðir. En hvað sem því
Iíður, þá er svo sem ekki tæmt enn það sem
fólkinu er boðið. Ein bókin er enn á ferðinni
meðal bókasölumanua, sem vert er að minn-
ast á meðal þessa flokks; það eru:
Ljóðmœli eftir Jón Pórðarson úr Fljótshlíð.
Rvík 1907.
Kver þetta er langskárst þessara, enda þótt
lítið kveði að því. Pað má þó fá samanhang-