Nýjar kvöldvökur - 01.09.1908, Blaðsíða 13

Á FERÐ OG FLUGI.
205
þér sjálfir, hafið ekki liöggvið of nærri erfða-
skránni. Nii er það ósk mín að fá leyfi
til að útvega yður þessa 26 dollara, sem
þér þurfið endilega að fá, svo þér getið
símað til Lundúna eítir peningum til að geta
haldið áfram ferðinni.»
Englendingurinn stóð á fæturog viknaði við;
hanu sagði:
»Svo þér viljið reyna að útvega 26 dolíara,
en hvernig getið þér það?«
Ungfrúin horfði undrandi á Lavarede; hana
hafði grunað að hann mundi finna ráð til að
hjálpa þeim, og nú þóttist hún þess fullviss,
að hann mundi geta það. Hann fann að hún
leit ekki af honum, þegar að liann svaraði.
«Eg held eg geti útvegað þessa upphæð
eigi síðar en á morgun. Eg vildi komast úr
þessu þjófabæli sem fyrst, og eg vil að þér
getið fylgt mér eftir, eins og yður ber að gjöra.»
«En hvernig ætlið þér að fara að því að
útvega peningana?«
«Pað er nú einmitt það, sem eg á bágt
með að gera fyllilega grein fyrir. Eg á enn
mín 25 sent óeydd, og eg ætla að nota gull-
gerðaríþróttina til að margfalda þau. Eftir mið-
dagsverð mun eg reyna þetta, og er ykkur þá
velkomið að vera viðstödd, en nú þýðir ekki
að tala meira um þetta, og ættum við að fara
út og skoða borgina fyrri hluta dagsins, og
gleyma öllum áhyggjum.»
Ferðamennirnirpeningalausu höfðu ekki ann-
a ð að gera en fara út og skoða borgina. Rað var
gengið gegnum hinn fagra Norðurgarð og upp
á hina frægu Fasanhæð; var þaðan hið feg-
ursta útsýni yfir bæinn, höfnina og víggirð-
ingarnar. Skipin sáust koma og fara, hvert á
fætur öðru á harða ferð, en í vestri hilti
undir Selaskerin, þar sem þúsundir af selum
eiga hæli.
Lavarede hafði Iesið mikið um borgina og
gat því gefið margar upplýsingar um það, sem
fyrir augun bar.
Þau sáu þar yfir hinn kínverska borgar-
hluta, Húsin standa þar í þéttum þyrpingum
°g milli þyrpinganna eru krókótt og óþrifa-
Ieg stræti. og alt er þar bygt með kínversku
sniði. í sumum húsum býr tíu sinnum fleira
fólk en hæfilegt þykir nieðal Norðurálfumanna.
Pennan bæjarhluta eiga sex stórfélög, sem
sem standa fyrir innflutningi Kínverja þangað.
hafa sína umboðsmenn í Kína, sem út-
vega þeim fólkið, til að dvelja þar lengri eða
skemri tíma, sem þjónustufólk, þvottamenn
og verkamenn við höfnina, bæjarpósta o. s.
frv. Reir fá umsamið kaup, og eina aðalkröfu
gera allir Kínverjar til félaganna, sem er, að lík
þeirra verði flutt til Kína ef þeir deyja þar í
landi; til- þess verða félögin skilyrðislaust að
skuldbinda sig; að öðru leyti eru þessir kín-
versku innflytjendur mjög háðir félögunum ineð-
an þeir eru í Frisko.
kl. 2 var sezt að morgunverði og kl. 3 var
lagt af stað til hinna svo nefndu gullgerðar-
tilrauna, sem Lavarede kallaði svo, og sem átti
að felast í því að margfalda koparpeninga þá,
sem hann hafði í vasanum.
Lavarede réð ferðinni, og hann hélt til
kauphallar þeirrar hinnar miklu, sem þar var í
nánd. Rar úti fyrir var mannfjöldi allmikill á
auðu svæði, ýmiskonar lýður, sem beið eftir
því að heyra úrslit ýmsra kaupskaparmála frá
kauphallarsamkomunni. Lavarede staðnæmdist
á þessu svæði, þar sem honum þótti bezt henta,
og feðginin sáu hann nú byrja á leik, er þau
aldrei áður höfðu séð, en Lavarede hafði oftar
en einu sinni séð hann í Parísarborg. Hann tók
upp hvítan vasaklút, dustaði hann út í veðrið,
braut hann saman, fletti honum aftur sundur
og lagði hann ofan á steinlagðan flötinn, sem
hann stóð á; hann tók síðan fimm koparpen-
inga upp úr vasa sínum; það voru 5 sent
frönsk í hverjum; fór hann að raða þeim á klút-
inn ýmist í beina lfnu ferhyrninga eða tigul-
myndir, gekk á milli kringum klútinn og veif-
aði handleggjunum og tautaði eitthvað í hljóði
fyrirmunni sér. Hann var svo alvarlegur, næst-
um hátíðlegur í andliti og öllu látbragði, að
hægt var að imynda sér, að hannværi að fram-
kvæma athöfn, sem hefði stórvægilega þýðingu
fyrir alt hans líf.