Nýjar kvöldvökur - 01.09.1908, Blaðsíða 16

208
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
sinnar með ensku feðginunnm, sem voru mjög
alvarleg út af þessum viðburði. Ekki höfðu
þau langt farið, áður en nýr maður vék sér í
veg fyrir Lavarede, og tók liann tali. Hann sá
þegar að það var Kínverji, og það einn af
lægri embættismönnum þeirra þjóðar.
sRér Iátið ekki alt fyrir brjósti brenna,»
sagði Kínverjinn á bjagaðri ensku.
Lavarede virti hann fyrir sér frá hvirfli til
ilja. «Viljið þér að við reynum með okkur?»
sagði hann brosandi.
»Nei, langt í frá, mig langaði að eins að
spyrja yður að ofurlitlu. Eg sá að þér eruð
ofurhugi, og grunar að þér munuð vera í
peningavandræðum, eða er ekki svo?«
«Svo þér viljið að við eigum einhver kaup
saman?«
«Einmitt það.»
«F*á verðið þér að hraða yður, því sam-
ferðamenn mínir bíða eftir mér.»
«F*að er mjög hættulegt starf, sem eg vil
fá yður til að inna af hendi, en það verður
vel launað.»
Lavarede hikaði við. Hann hafði litla löng-
un eða þörf á að fara að fást við ný glæpa-
fyrirtæki. Hann var búinn að ná í þennan eina
dollar, sem hann var viss um að nægði til
þess, að bera kostnaðinn við að hafa út þessa
26 dollara, sem hann þurfti að útvega herra
Murlyton. En hann gat þó ekki að því gert,
að hann langaði til að vita hvaða ætlunarverk
það væri, sem Kínverjinn vildi fá hann til þess
að inna af hendi, enda fanst honum hann lítið
mundi eiga á hættu, þótt hann fengi að heyra það.
«Má eg fá að heyra hvað þér hafið á sam-
vizkunni ? En eg áskil mér rétt ti! að segja
nei, Iíki mér ekki starfið. r
«Auðvitað er hér ekki staður til að ræða
þetta mál frekar, en hittið mig í kvöld klukk-
an 10 á horninu við gamla torgið, þar sem
bygðir okkar Kínverja byrja; þar verður maður
til þess að tala á máli yðar og fylgja yður til
mín.»
*Eins og yður þóknast, herra minn, eg
kem á ákveðnum tíma.«
Síðan kvaddi Kínverjinn og fór leiðar sinn-
ar. Lavarede náði svo bráðlega feðginunum,
sem haldið höfðu áfram í hægðum sínum.
«Hefðí eg vitað á hvern hátt þér ætluðuð
að komast yfir þenna dollar, hefði eg ekki leyft
að þér telfduð þannig á tvær hættur mín vegna,«
sagði Englendingurinn við Lavarede.
»Við skulum ekki tala meira um það, ann-
ars var það ágæt hressing þetta einvíg hérna á
alfara vegi. Ef eg kemst einhvern tíma heim,
get eg búið til læsilegan greinarstúf um það.
En nú förum við inn í skrifstofu stærsta blaðs
borgarinnar, sem heitir Kaliforníutíminn.*
Erindið inn á skrifstofuna var að koma
svohljóðandi auglýsingu í blaðiðr
»Óyggjandi leiðbeiningar til að geta unnið á
veðmálum við öll veðhlaup, fást fyrir 10 sent.sem
leggist í umslag, með nafni ogheimili sendanda,
og sendist svo lokað á skrifstofu þessa blaðs.
Auðkent V. H. 271. Listhafendum verður svo
send leiðbeining,»
Fyrir þessa auglýsingu borgaði Lavarede
dollarinn, sem hann var búinn að liafa út
um daginn. Hann hvaðst ekki vera hræddur
um að auglýsingin myndi ekki verka, svo að
þau fengi bráðlega þessa 26 dollara, sem hann
hafði tekið að sér að útvega herra Murlyton.
«F*ví get eg vel trúað» sagði Englending*
urinn, «því heimska fólksins hefir engin tak-
mörk. En hvað óyggjandi leiðbeining 'ætlið þér
svo að láta í té?«
Lavarede yfti öxlum og hló. »Eggetsagt
sem svo, að það megi als ekki veðja með öðr-
um hestum, en sem enginn efi sé að vinni.»
«Finst yður þetta vera í alla staði heiðar-
leg aðferð?» skaut nú úngfrúin inn í viðræð-
una.
Lavarede skyldi sneiðina, og var ekki laust
við að honum gremdist. F’ó lét hánn á engu
bera og segir:
(Framh.)