Nýjar kvöldvökur - 01.09.1908, Blaðsíða 14

206
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
Nokkrir, sem fram hjá fóru, stöldruðu við,
til að horfa á þetta kynlega háttalag mannsins.
Fyrst einn, svo bættust fleiri við, svo þeir urðu
10, úr því fjölgaði fljótt, og eftir litla stund,
var kominn stór hópur af fólki kringum mann-
inn með klútinn.
Lavarede sneri sér þá að fólkinjj, tók of-
an hattinn, hneigði sig, og byrjaði ræðu sína
á góðri ensku:
»Qöfugu frúr og mikilsvirtu heiðursmenn !
Eg er fæddur hér í Norður-Ameríku, þessu
heimsins mesta og frjálsasta landi, en forlögin
réðu því að meðan eg var á barnsaldri var
farið með mig til Frakklands, og ólst eg þar
upp; í þessu fósturlandi mínu, listarinnar fræga
landi, gerði eg stórmerka efnafræðisiega upp-
götvun, vil eg arfleiða föðurland mitt ög hina
göfuglyndu og stórfrægu Bandaríkjajjjóð. Eins
og vér vitum allir, var á miðöldum kappsam-
lega unnið að tilraunum í þá á<t, að reyna til
að breyta öðrum málmum í gull. Menn leituðu
þá eftir «vísdómssteininum» og hinum kröftuga
legi, sem gæti breytt öllum málmum í gull,
en allar tilraunir urðu þá árangurslausar. Lát-
um svo vera, frúr mínar og herrar, frjálsir menn
í frjálsu stórveldi. Látum svo vera, segi eg,
það sem spekingar miðaldanna ekki gátu leyst
af hendi, hnútinn, sem þeir aldrei gátu losað
um, þann hnút hefir einn af sonum hinna
voldugu Bandaríkja, einn af ykkar eigin bræðr-
um, skiljið þér það, háttvirtu tilheyrendur, einn
af bræðrum yðar, segi eg, leyst aðhálfu leyti.
Eg er kominn hingað beint frá landi listanna,
til þess að kunngjöra hinni voldugu þjóð Banda-
ríkjanna, að einn af sonum hennar hefir fund-
ið upp óyggjandi aðferð til að breyta kopar
— ekki í gull —en í silfur. Rví segi eg, gull-
gerðarhnúturinn er að hálfu leyti leystur, og
það sem mest er um vert, hann er leystur af
Bandaríkjamanni. Herrar mínir Qg frúr, í mín-
um höndum verður koparinn að silfri. Sjáið
þessa 5 smáu koparpeninga, sem eg hefi lagt
á þennan hvíta klút, þeir eiga að verða að silfri
í mínum höndum, og eg ætla að sýna yður
aðferðina, svo þér getið lært liana ef þértakið
vel eftir, en þér verðið að borga nokkur sent
fyrir að fá að sjá þetta alt í kopar, og eg breyti
því öllu í siifur. Rér verðið að styðja vísir íþrótt-
arinnar, sem innan skamms verður þjóðfræg-
ur um öll hin voldugu Bandaríki. Upp með
sentin, lierrar mínir og fleygið þeim á hvíta
klútinn.»
»En ef þér getið gert silfurpeninga úr eir-
peningum, getið þér aflað yður nægra peninga
sjálfur, hversvegna eruð þér þá að ásælast smá-
per.inga náungans?» sagði maður, sem tróð sér
gegnum mannþröngina.
Lavarede horfði á manninn, sem greip fram
í fyrir honum, og honum varð fyrst ofurlítið
hverft við, því að hann sá að hér var kominn
Bovreuil gamli góðkunningi sinn.
Ungfrú Aurett þekti hann líka undir eins og
hún sagði við föður sinn að þarna væri karl-
uglann hann Bovreuil kominn.
En hvernig vék því við að karlinn kom
þarna fram, eins og sá gamli úr sauðarleggn-
um, þegar sem verst gegndi, til þess sð spilla
fyrir keppinaut sínum.
Rví vék þannig við, að hann kom þá um
morguninn með Suðurríkjaeimlestinni. Hann
var ekki með öllu peningalaus karlfuglinn, þótt
Don José hefði rænt öllum þeim peningum,
sem hann hafði í töskum sínum, jjví í vösum
sínum hafði haun ávalt borið 4000 franka í
banka ávísunarbók, og þegar hann var búinn
að ná sér ofurlítið eftir útreiðina, sem hann að
síðustu hafði fengið hjá Don José, hugsaði
hann ekki um annað en elta Lavarede.
Jafnskjótt og hann koin til borgarinnar, lét
hann vísa sér á torg það, sem mest væri um-
ferð um, því að þar þótti honum mestar lík-
ur til, að hann kynni að rekast á Lavaredé,
enda rættist þetta hugboð hans, og hann þekti
keppinaut sinn í mannþyrpingunni, sem búið
er að geta um.
Athugasemd Bovreuils vakti eftirtekt, og
samhygð margra. Hann hafði nú að vísu mælt
á frakknes'cu, en það var jafnskjótt þýtt og
ýmsir fóru að hlæja og þótti athugasemdin
hafa hitt nagiann á höfuðið. Lavarede varð