Nýjar kvöldvökur - 01.10.1943, Qupperneq 32

N. Kv.
C. Krause:
Dætur frumskógarins.
Saga frá Mexíkó. Guðmundur Frimann þýddi.
(Framhald).
Marano rak upp djöfullegan hlátur.
„Nú þykir mér vindurinn standa af
réttri átt, drengur minn. Nú sjáum við þig
í réttu ljósi. Það má vera, að þú hafir rétt
fyrir þér, í því sem þú sagðir síðast. En
heldurðu að þér vegni betur ef þú býrð
einn yfir leyndanuáli þínu? Veiztu ekki, að
í austurríkjunum hafa allir leyfi til að
skjóta eins og hunda, þá þræla, er sloppið
hafa frá eigendum sínum? Ef þú ekki gerir
að vilja okkar, þá munum við húðstrýkja
þig og systur þína, þangað til holdið lafir í
tætlum á bakinu á ykkur. Síðan verður þú
hengdur og systir þín send aftur til eigand-
ans, sem vissulega mun hugga hana eftir
hrakfarirnar — eða hitt þó beldur! Skil-
urðu mig? Hvað segirðu um skilmála
vora?“
„Ég hræðst ekki dauðann“, svaraði Henry
lágri röddu, ,,og systur minni mun veitast
styrkur til að þola allar þjáningar, sem á
hana verða lagðar, og varðveita sakleysi
sitt, þrælmennið þitt!“
í þessu komu Hodkin og Marton með
Celíu.
„Þessir tveir negrar“, hóf Marano mál
sitt að nýju, „hafa strokið frá eiganda sín-
um. Hann hefir látið veita þeim eftirför
hingað og krefst þess nú að þau verði fram-
seld. En mér finnst að ekki sé úr vegi að
veitá þeim tilhlíðilega ráðningu að skiln-
aði. Ég legg því til að við kynnum þeim
píningartæki vor og hengjum strákinn árla
í fyrramálið. Stelpuna getum við aftur á
móti sent til eigandans. Hún er laglegasta
skinn og húsbónda hennar er sennilega
eftirsjá að henni. Hvað segið þið um uppá-
stungu mína, piltar?“
„Hún er ágæt, og ég hygg að ég tali þar
í nafni allra þorpsbúa“, mælti Hodkin.
Voru nú ráðstafanir gerðar til að athöfn-
in gæti farið fram. Meðan á undirbúningn-
um stóð, gekk Marano, ásamt Banderas og
Gomez inn í tjaldið.
„Veslings systir mín“, mælti nú Henry
við Celíu, „allar vonir okkar og allir fram-
tíðardraumar virðast að engu orðnir. Dauð-
inn virðist vera eina lausnin, sem bíði
okkar".
„Ég vissi það“, svaraði Celía hljómlausri
röddu, „mig hefir lengi órað fyrir að eitt-
hvað illt kæmi fyrir okkur“.
„Þeir ætla sér að drepa mig, en þig ætla
þeir að selja í hendur Gousalvos, sem hlýt-
ur að hafa veitt okkur eftirför og vera hér
á næstu grösum".
,,Ó, ég vildi heldur deyja, en að falla í
hendur þessara þrælmenna”, mælti Celía.
,,Hlustaðu!“ mælti Henry, ,,ég heyri ein-
hverja vera að tala saman hér nálægt“. Það
voru þeir Marano og Banderas, sem áttu
tal saman og töluðu svo hátt, að systkinin
heyrðu hvert orð.
„Hvers vegna viltu láta taka hann af lífi?
Ekki getur hann þá gefið þér upplýsingar
um leiðina í Gimsteinadalinn".
„Haldið þið, að ég sé ekki með öllum
mjalla! Nei, ég hefi ekki í hyggju að ráða
hann af dögum, fyrr en við höfum fengið að